Ambitieus & ambigue: het regeerakkoord van het nieuwe kabinet is enerzijds ambitieus waar het een verruiming van het nationaliteitsrecht wil (lees: meer mogelijkheid tot dubbele nationaliteit), anderszijds ambigue richting 1e en 2e generatie emigranten (wat is precies 1e en 2e generatie? Hier wordt geen antwoord op geformuleerd).
In het regeerakkoord staat het er met deze woorden in:
“Het kabinet bereidt in samenhang voorstellen voor ter modernisering van het nationaliteitsrecht. Het betreft een verruiming van de mogelijkheid van het bezit van meerdere nationaliteiten voor aankomende eerste generatie emigranten en immigranten. Gelijktijdig komt er voor volgende generaties een verplicht keuzemoment dat daadwerkelijk leidt tot het behoud van niet meer dan één nationaliteit.”
Bij de discussie rondom dubbele nationaliteit volgt altijd een discussie over loyaliteit in het kielzog. Blogger en al jarenlange makker in de nationaliteiten-strijd Twan Laan (zelf Nederlander en Zwitser) schrijft op zijn website het volgende, hetgeen ik graag als gastblog integraal overneem:
Twan Laan: over loyaliteit en dubbele nationaliteit
“Nederland is erg behoudend als het gaat om het toelaten van een dubbele nationaliteit. Tegenstanders van een dubbele nationaliteit zijn bang, dat mensen met een tweede paspoort niet meer loyaal zijn tegenover hun oorspronkelijke nationaliteit. Als een politicus meer dan één nationaliteit heeft, zijn er dan ook altijd mensen, die de loyaliteit van die politicus ter discussie stellen. Er zouden belangenverstrengelingen kunnen ontstaan, zo beweert men.
Dat gebeurt ook in het land waar ik woon: Zwitserland – al kent de Zwitserse wet geen beperkingen voor dubbele nationaliteiten. Onlangs nog, bij het benoemen van de nieuwe minister Cassis. Hij hoort bij de rechtse FDP (vergelijkbaar met de Nederlandse VVD) en hij heeft zijn tweede, italiaanse, nationaliteit vrijwillig opgegeven toen hij minister werd. De vraag is nu natuurlijk: is minister Cassis ineens een ander mens geworden, nu hij geen Italiaans paspoort meer heeft?
Over die vraag is in de Zwitserse politiek uitgebreid gediscussieerd.
In het parlement is een motie van de rechtspopulistische Lega besproken. In die motie werd voorgesteld, dat ministers, parlementariërs en diplomaten geen dubbele nationaliteit meer mogen hebben omdat de loyaliteit aan Zwitserland bij Doppelbürger (mensen met een dubbele nationaliteit) niet gegarandeerd zou zijn. Het parlement heeft de motie echter verworpen. Kanselier Thurnherr formuleerde het standpunt van het parlement kort en krachtig: Loyaliteit wordt bepaald door je innerlijke houding en niet door wetten en regels.
Ik durf te beweren dat het zelfs averechts werkt. Stel je voor, je hebt de Nederlandse nationaliteit en nog een andere. Je wilt in Nederland in de politiek en de Nederlandse wet zou je dwingen om daarvoor je andere nationaliteit op te geven. Je doet dat, tegen heug en meug maar je kunt niet anders. Wordt daardoor je loyaliteit tegenover Nederland groter? Nederland wordt dan eerder “het land dat je andere paspoort afgepakt heeft”. Dat is nou niet werkelijk bevorderend voor de loyaliteit, integendeel.
Daarom: gun mensen toch hun dubbele nationaliteit. Als een enkeling daar misbruik van zou maken, is er voldoende gelegenheid om die persoon alsnog zijn Nederlanderschap te ontnemen – en politici en diplomaten zouden daarmee automatisch hun baan kwijt zijn.”
–> Tip: volg Twan op https://zwitserlaan.wordpress.com/
Helemaal mee eens met Twan Laan
Ik ben het helemaal met u eens.
wat ik nog steeds niet begrijp waarom nieuwe zgn.Nederlanders wel een dubbele nationaliteit kunnen krijgen en Nederlanders in woonahtig in een ander land in Europa niet ,is dit niet een vorm van discriminatie?
Het klopt niet wat je zegt. Ook voor nieuwe NLers geldt dat ze hun oorspronkelijke nationaliteit moeten opgeven wanneer ze NLer worden. Maar: bij een aantal landen staat men de onderdanen niet toe om dat te doen, en dan krijg je dus de facto dubbele nationaliteit (NL kan het dan niet afdwingen). Notoire voorbeelden zijn Argentinie en Marokko.
Voel komen mee eens. Verhelderd en erg duidelijk. Meer woorden zijn niet nodig voor deze discussie.
Dan maar in de minderheid, maar ik ben het niet eens met Twan en ook niet met het statement dat Marokko en Argentinie (en nog een heel hoop meer landen) het onmogelijk maken on je paspoort op tw geven. Het is niet onmogelijk, wel moeilijk, maar wat zou dat? Dan maar wat moeite.
Maar ik heb een paar jaar in Turkije gewerkt en proefde daar dat ook de tweede en derde generatie graag een huisje daar koopt “voor het pensioen”, want daar wonen is wel erg aantrekkelijk. Dus waarom dan echt integreren in NL als je toch van plan bent te vertrekken? Zelfs als het er niet van komt, is de drang om te integreren toch een heel stuk minder. Persoonlijk heb ik het omgekeerde, ik blijft Nederlander in mijn gastland waar ik nu van mijn pensioen geniet. Realistisch kan ik niet naturaliseren. Dus blijft ik me toch Nederlander voelen. Ik probeer zoveel mogelijk te integreren, maar er zijn limieten, ik blijft wel Nederlander en als het me te gortig zou worden, dan staat de achterdeur open. Ik zal dus nooit volledig integreren. Het is een gevoelskwestie. En waarom zou je twee of meerdere nationaliteiten moeten hebben? Waarom zou je buurman wel het recht moeten hebben om zonder problemen van de voordelen te genieten van het onbezorgd leven in een ander land en jij hebt niet dat recht? Aileen omdat de grootvader van de buurma uit Brazilie, Argentinie, Marokko of Turkijke kwam en jouw grootvader uit de klei getrokken was?
Maar nog veel meer: Het is ook een gevoelskwestie. Het is toch niet juist dat tweede , derde generaties bij elkaar blijven wonen en zich dusdanig gedragen dat hun stadsgenoten spreken over “die Marokkanen, Turken……..” en jammer genoeg met recht, want het zijn (ook) Marokkanen, Turken, Brazilianen…… Terwijl het nu echte Nederlanders zouden moeten zijn die met hun culturele achtergrond onze samenleving versterken, maar zichzelf (en de hele gemeenschap) duidelijk moeten zijn dat het geen buitenlanders meer zijn, maar een integraal deel van onze samenleving die ook de PVV er niet uit kan knikkeren, zelfs niet verbaal.
Dus: gelijke monniken, gelijke kappen: Kies je staatsburgerschap en leef daarnaar.
Je kunt er boos over zijn Paul, maar in die landen (niet Turkije trouwens) mag je je paspoort/nationaliteit niet opgeven. Niet dat het niet moeilijk is, het kán gewoon niet. Enkel op diplomatiek niveau kunnen wij als NL proberen die staten te overreden hun wet te wijzigen. Wij kunnen dat niet afdwingen. Het is grijs, net het leven.
Helemaal met Twan eens! dank je!
De regering is misschien goed willend maar ik begrijp de dingen niet helemaal. Is het niet dat de Turken die in Nederland verblijven en geboren zijn in Nederland. Wel de rechten hebben op dubbele paspoorten. En zelfs ieder jaar hun militaire plicht aldaar vervullen. Is het niet dat elke Nederlander die een andere militaire dienst doet in een ander land zijn Nederlandse status verliest. Waarom mag dat wel bij de Turken in ons land. En een Nederlander die geboren is met Nederlandse ouders mag niets. Is dat niet in strijd met de rechten die wij zelf als volle Nederlanders hebben. Waarom dit gerecht bij Nederlanders in het buitenland.
Ik mag geen dubbele nationaliteit want ik ben in NL geboren en woon in het buitenland.
Mijn zoons mogen wél een dubbele nationaliteit hebben want zij zijn in het buitenland geboren, en hun vader (ik dus) is Nederlander.
“Juf, ik snap het geloof ik niet helemaal…”
Ik heb de volgende vraag, een beetje ingewikkeld verhaal misschien, hoop dat het te volgen is. Het gaat over mijn neefje, de zoon van mijn zus. Mijn zus is 20 jaar geleden naar Jemen geemigreerd. Is daar met een Jemeniet getrouwd en heeft 3 kinderen gekregen. Later zijn ze gescheiden. Ze heeft in ieder geval tot 2008 een NLs paspoort gehouden. Wat er daarna gebeurd is weten we niet, niemand heeft nog contact met haar. Afgelopen oktober is haar zoon, 19 jaar oud en dus geboren in Jemen, naar Cairo afgereisd om daar bij de NLse ambassade een NLs paspoort aan te vragen (de ambassade in Sana’a is al jaren geleden gesloten). Hij had als kind tweemaal een NLs paspoort (en heeft ook een Jemenitisch paspoort). Hij had alle benodigde documenten bij elkaar, behalve een. Hij moest namelijk ook nog aantonen dat zijn moeder nog steeds de NLse nationaliteit had op het moment dat hij 18 jaar werd. Is dit een nieuwe wet of zo? Ik had daar nooit eerder van gehoord. Hij heeft uitgelegd dat hij geen contact met haar kan krijgen maar dat interesseert ze op de ambassade niet. Na 2 maanden werd zijn dossier gesloten en kreeg hij een brief dat zijn aanvraag is afgewezen. Geen verdere hulp, geen advies, niets. Ik ben naar Cairo gereisd en we hadden van te voren via de site een afspraak gemaakt, maar toen we daar aankwamen werden we niet eens binnengelaten. Ze wilden ons niet te woord staan. Het enige wat we kunnen doen, werd ons per mailtje meegedeeld, is een bezwaarschrift indienen. Geen idee of dat nut heeft? Intussen zit die jongen al vier maanden in Cairo. Of hij daar kan blijven weet hij niet en teruggaan naar Jemen is op dit moment ook geen optie. Wie heeft wijze raad?
Een kind (dus jonger dan 18) kan de NLse nationaliteit alleen hebben als een van de ouders deze heeft. Vandaar dat ze in Cairo daarnaar vragen. Maar hij is vast de eerste niet die dat niet kan bewijzen. Nu weet ik niet of ze af en toe uitzonderingen maken (wellicht met voldoende druk, papieren die voormalig NLerschap aantonen) maar dat moet je dan toch eerst met een advocaat bespreken die hier meer ervaring mee heeft. Als je wilt kan ik iemand suggereren.
Nederland eist dat iedereen die Nederlander wordt, de andere nationaliteit opgeeft. Met dezelfde uitzonderingen die omgekeerd gelden voor Nederlanders die een andere nationaliteit aannemen. Nederland is volkenrechtelijk verplicht om een uitzondering te maken voor landen waarbij de nationaliteit niet kan worden opgegeven of alleen tegen zeer hoge kosten. Daarbij komen altijd Marokko en Argentinië (vanwege de koningin, die inderdaad nog steeds Argentijnse is) als voorbeeld, maar er zijn er meer. Griekenland, om maar eens een EU-land te noemen.
Wat betreft Turkije: Turken en met name Turkse mannen kunnen de Turkse nationaliteit alleen opgeven als ze voor heel veel geld hun dienstplicht afkopen. Het gaat daarbij om dermate veel geld dat dat volkenrechtelijk onder “zeer hoge kosten” valt.
Waarom geldt die volkenrechtelijke uitzondering? Wel, een Griek kan uiteindelijk ook niet helpen dat hij Griek is en zijn nationaliteit niet op kan geven. Als de uitzondering voor Grieken niet zou gelden, zouden Grieken geen Nederlander kunnen worden. Maar Belgen, Zwitsers, Duitsers, enzovoort, wel. Dat kan volkenrechtelijk niet. Dus moet Nederland daar accepteren, dat de Griek naast Nederlander ook Griek mag blijven. Als Nederland dat niet wil, moet Nederland inburgering in het geheel onmogelijk maken. Dat zou betekenen dat de koningin geen Nederlandse zou zijn.
Maar wat ik niet snap is waarom de koningin dus eigenlijk géén dubbele nationaliteit zou mogen hebben, terwijl haar drie dochters dat wél gewoon mogen!
Ik woon in Schotland en mag niet de Britse nationaliteit aannemen tenzij ik mijn Nederlandse nationaliteit opzeg. Maar mijn beide kinderen hebben al beide nationaliteiten. Dus waarom doen ze aan de ene kant moeilijk over dubbele nationaliteit terwijl het aan de andere kant gewoon is toegestaan!?
De kinderen zijn duaal geboren, dat is het verschil. Maar: omdat Argentinië net zo denkt als Griekenland en Marokko, ‘mag’ de koningin haar Argentijnse nationaliteit niet opgeven. Al zou ze het willen.
Kortom een Brit die zijn hele leven in Schotland heeft gewoond, geen woord Nederlands spreekt, en liever beans on toast eet dan een boterham met appelstroop, mag wél een NL paspoort, want z’n pappa heeft er één (oftewel, mijn zoon).
Terwijl een Brit die bijna zijn hele leven in Nederland heeft gewoond en gewerkt, vloeiend Nederlands spreekt, bier met schuimkraag drinkt, en mayo op z’n friet eet, mag géén NL paspoort want hij is nu eenmaal in de UK geboren.
Maar het lijkt erop dat de huidige NL regering (hopelijk!) want minder moeilijk gaat doen om bovenstaande kromme situatie met hand en tand te verdedigen.
Ja, in heel veel concrete situaties is de Rijkswet op het Nederlanderschap ontzettend krom.