Zoals eerder geschreven, verruimt het regeerakkoord in principe de mogelijkheden voor dubbele nationaliteit. Het staat er als volgt verwoord:
“Het kabinet bereidt in samenhang voorstellen voor ter modernisering van het nationaliteitsrecht. Het betreft een verruiming van de mogelijkheid van het bezit van meerdere nationaliteiten voor aankomende eerste generatie emigranten en immigranten. Gelijktijdig komt er voor volgende generaties een verplicht keuzemoment dat daadwerkelijk leidt tot het behoud van niet meer dan één nationaliteit.”
In de weken hierna stroomden de emails binnen:
– “Goed nieuws ja, maar kan dat ‘keuzemoment’ even nader toegelicht worden?”
– “Wat is precies een eerste generatie emigrant?”
– “Kan mijn zoon, die in Australië is geboren, nu nog zijn dubbele nationaliteit behouden?
– “Moeten mijn kleinkinderen, die zowel vloeiend Nederlands als Spaans spreken en een band hebben met zowel Nederland als Peru, nu al gaan kiezen?”
– “Zal mijn dochter, die weliswaar in het buitenland is geboren, maar vanaf haar 5e in Nederland tot haar 16e in Nederland heeft gewoond, per direct gedwongen worden haar 2e nationaliteit op te geven? Of vanaf haar 18e? Of helemaal niet?”
En ga zo maar door.
Allemaal heel terechte vragen. Men is in verwarring. Onlangs heb ik aan mensen die betrokken waren bij de totstandkoming van het regeerakkoord gevraagd of er meer duidelijkheid te verschaffen is over de bewuste paragraaf, wie nu het verdere voortouw neemt in concrete wetgeving, en wat de verwachte tijdslijn hierbij is.
Uit de gegeven antwoorden is mij het volgende duidelijk, of misschien beter: werd het duidelijker waar de onduidelijkheden liggen —
- Een concreet antwoord op de vraag wat nu “1e” danwel “2e” generatie is, bleef uit. De huidige wet is zodanig vol uitzonderingen en er zijn zoveel individuele situaties denkbaar, dat concrete antwoorden (helaas) niet ontleend kunnen worden aan een paar zinnen in een regeerakkoord. E.e.a. zal moeten volgen uit het komende wetgevingsproces. Daarmee bleef het (dus) ook onduidelijk of iemand die bijvoorbeeld in het buitenland was geboren, daarna substantieel in Nederland woonde, om vervolgens weer in het buitenland te gaan wonen, een 1e of 2e generatie zou zijn – laat staan de kinderen van deze persoon. Kortom: zowel hoofdregel als uitzonderingen moeten nog concreet ingevuld worden. Wel is duidelijk dat alle partijen het er over eens zijn dat de Nederlandse nationaliteit vanuit het buitenland niet zomaar tot in lengte van dagen kan worden doorgegeven.
- Het Ministerie van Justitie en Veiligheid is belast met het voorbereiden van een wetsvoorstel. Daarna zal het wetsvoorstel het reguliere traject moeten doorlopen:
- Advies Raad van State
- Behandeling door de Tweede Kamer (met al haar procedures)
- Behandeling door de Eerste Kamer
- Inwerkingtreding wet
(In alle fasen is het belangrijk om zichtbare en/of onzichtbare druk op de discussie te houden. Er komt dus heel wat werk aan voor ‘ons’, Nederlanders in het buitenland.)
- Het bovengeschetste tijdspad zou zeker drie jaar kunnen duren. Daarbij rijst de vraag in hoeverre het gehele tijdspad dan nog onder het huidige kabinet doorlopen kunnen worden, en in hoeverre een volgend kabinet hier haar handen weer vanaf zal kunnen trekken? Welkom in de politiek, de wereld van halve zekerheden.
Voorlopige conclusie:
De tegenstelling in deze paragraaf (‘verruiming’ versus ‘keuzemoment’) straalt juist op dit terrein precies de achtergrond van dit kabinet uit: een kabinet van politieke partijen die soms diametraal tegenovergestelde wensen hebben. Probeer dat maar in één vloeiende zin op te schrijven. Bovendien: de concrete uitwerking ervan is er niet uit af te leiden. Daar moet een ‘andere’ partij (het Ministerie) het voortouw in nemen.
Tijdens het parlementaire proces kan het wetsvoorstel dan nog op allerlei punten worden aangepast. Wie de ‘winnaar’ hierbij wordt (progressief, conservatief?) staat nog in de sterren. E.e.a. zal afhangen van de maatschappelijke input & druk die de politiek zal ervaren gedurende dit proces – de recente geschiedenis leert dat gezamenlijk de Nederlanders in het buitenland een krachtige stem hebben waar naar geluisterd wordt (zelfs zonder stembiljet!). Het is dus zaak ook voor dit wetsvoorstel de lobby opnieuw in te zetten (lees: is al voorzichtig begonnen). Wel staat duidelijk verruiming nationaliteitswetgeving in het regeerakkoord: dat is pure winst.
Let op 1: totdat deze wetsverandering er door is, blijft de hoofdregel (geen dubbele nationaliteit, met enkele uitzonderingen) bestaan, zie hier voor de uitleg daarover.
Let op 2: in het regeerakkoord staat niets over de positie van mensen die onvrijwillig hun Nederlanderschap hebben verloren (de ex-Nederlanders). Ook op dit punt blijf ik natuurlijk in contact met degenen die er over gaan. Ik hoop dat e.e.a. mee kan worden genomen bij het aankomende wetsvoorstel over dubbele nationaliteit.
Naast dit proces blijf ik focussen op het oprichten van een politiek-neutrale belangenorganisatie voor Nederlanders in het buitenland. Hierover ga ik nog niet te veel uitwijden – op de achtergrond gebeurt er trouwens wel een en ander.
Mijn oproep aan iedereen: laten we het Ministerie helpen en hen enkele (serieuze) suggesties aanleveren die de ambtenaren kunnen meewegen bij het opstellen van dit wetsontwerp. Dat kan gewoon via deze site, door als ‘commentaar’ op deze post te reageren. Dan kan ik deze bundelen en naar het Ministerie sturen. Denk hierbij aan de volgende vragen:
- Wat is volgens u een 1e en 2e generatie emigrant?
- In uw definitie van 1e en 2e generatie, wie zou uiteindelijk moeten kiezen tussen twee (of meer) nationaliteiten volgens u?
- Welke uitzonderingen zou u op dit harde keuzemoment redelijk vinden?
Tot slot haal ik graag oud-hoogleraar d’Oliveira aan, die onlangs in Parool schreef:
“De ervaringen met deze keuzeplicht zijn niet gunstig. Duitsland is een goed voorbeeld. Na eerst in 2000 de regel ingevoerd te hebben dat kinderen, geboren in Duitsland uit daar gevestigde buitenlandse ouders, van geboorte af aan de Duitse nationaliteit hadden, is daaraan toegevoegd dat zij op hun achttiende moesten kiezen tussen beide nationaliteiten. Dat hoorde bij het uitgangspunt van de bestrijding van meervoudige nationaliteit.
Die keuzeplicht was zwaar omstreden. Daarom kwam in 2014 een zwaar versoepelde regeling tot stand. Kinderen die al acht jaar in Duitsland hadden doorgebracht, of minstens zes jaar op Duitse scholen hadden gezeten, hoefden niet meer te kiezen: andere kinderen wel, behalve als ze aantoonden een andere stevige band met Duitsland te bezitten.”
Iets dergelijks lijkt mij redelijk, voor alle coalitiepartijen.
Zie door de bomen het bos niet meer, is dit nu zo moeilijk, ambassade in macedonie had ons op de hoogte moeten brengen , dan hadden wij het nooit zo ver laten komen, de keuze had niet zo moeilijk geweest, ik voel me ontheemd en hoop dan ook dat ik ooit weer in de rij sta voor mensen met een paspoort uit eigen land
Waar moet ik klikken om mijn vraag te stellen?
Gewoon antwoorden, dan kan dat
Wat bedoelen ze nu met “aankomende eerste generatie”? Zijn wij dat (de uit Nederland emigrerenden)? Zijn dat onze kinderen als we uit Nederland emigreren? Of geldt dat alleen voor mensen die Nederland BINNENkomen, niet de mensen die vertrekken?
Was er niet ooit een radiospelletje: Wie het weet mag het zeggen.
Verder: ik snap niet waarom het allemaal zo moeilijk moet. Kan het niet eenvoudig zijn: als je uit Nederland vertrekt en je je langere tijd (5 jaar?) in het buitenland vestigt, mag je Nederlander blijven als je een andere nationaliteit aanneemt. Kinderen blijven ook Nederlander naast hun andere nationaliteit. De volgende generatie as die geen duidelijke band hebben met Nederland (bijvoorbeeld geen Nederlands spreken of alleen maar een “klain baitje”) moeten kiezen. op hun 25e (18 lijkt me een beetje te jong voor een dergelijke keuze).
Maar dat is waarschijnlijk te logisch of te makkelijk.
Het ligt best moeilijk. Ik denk dat ik en 1e generatie emigrant ben. Ik woon nu 20 jaar in het buitenland. Maar ook mijn dochter is denk ik een 1e generatie emigrant. Zij had kunnen kiezen om een 2e paspoort te krijgen van ons woonland, maar nu ze gescheiden is, is dat niet meer mogelijk? Mijn kleinzoons, hier geboren en half NL-half Italiaans, kunnen een 2e paspoort krijgen en zeker de oudste wil dat ook. Wil zelfs misschien naar NL verhuizen. Ik vind niet dat er voor hen een verplichte keuze moet komen, maar ja, voor wie dan wel?
Even los van de nationaliteit, maar wel bijna iedereen aangaand denk ik die ook met het 2e paspoort bezig is: wij moeten nu 500 km. reizen voor een nieuw paspoort en er zijn nog mensen bijv. in Brazilië die 2.000 km. moeten reizen en nu hoor ik van de week op de NL TV dat er met die vingerafdruk gewoon nog helemaal niets gebeurt! Wij worden dus al jaren op kosten gejaagd om een nieuw paspoort te krijgen voor helemaal niets! Als het nou nog tot meer veiligheid zou leiden, maar daar is dus voorlopig helemaal geen sprake van. Laat ons dan maar weer op een uurtje rijden een nieuw paspoort kunnen krijgen, dat is stukken gemakkelijker en goedkoper.
Ik zou voorstellen het te baseren op, bijvoorbeeld het doorgeven van Britse nationaliteit.
Stel, iemand is Brits, maar woont in het buitenland. Ik noem deze persoon even ‘A’.
A krijgt een kind B (in het buitenland), en A kan de Britse nationaliteit doorgeven aan B. B is dan “British by Descent” (in plaats van “British otherwise than by Descent”).
Als B in het buitenland blijft, en een kind C krijgt, dan kan B NIET haar Britse nationaliteit aan C doorgeven.
Echter, mocht B weer terugkeren naar het VK, dan zijn er weer regels dat B’s kind C wel Brits mag zijn.
De regels zijn uiteraard een beetje complex, maar dat komt omdat de leven van mensen complex zijn. Het is wel een systeem dat volgens mij redelijke ideeen zou kunnen geven voor het doorgeven / behouden van dubbele nationaliteit:
Ik ben in NL geboren, maar ben naar het VK verhuisd. Ik zie mijzelf dus als 1e generatie emigrant. Ik zou graag willen dat ik dubbele nationaliteit kan hebben, en mijn kinderen (2e generatie) ook. Ik accepteer dat, als mijn kinderen in het VK zouden blijven, dat dan mijn kleinkinderen geen dubbele nationaliteit mogen hebben. Echter, als mijn kinderen weer voor redelijke tijd in Nederland zouden vestigen, dan zou ik denken dat mijn kleinkinderen weer WEL dubbele nationaliteit mogen hebben.
Zodanig lijkt het dus op het doorgeven van Britse nationaliteit.
Compleet mee eens! Mijn man is geboren in Australie en zijn vader is Brits. Mijn man heeft daarom ook de Britse nationaliteit gekregen, maar onze zoon kan geen Britse nationaliteit meer krijgen. Dit is voor mij volkomen logisch.
Onze zoon heeft een vader geboren in Australie en moeder in Nederland. Als hij niet de Nederlandse nationaliteit zou kunnen krijgen zou dat betekenen dat als er ooit iets gebeurt met mijn man of als we gaan scheiden, dat mijn zoon niet met mij in Nederland kan wonen. Ook het keuzemoment op 18-jarige leeftijd vind ik verkeerd. Een kind is op 18-jarige leeftijd nog niet in staat te kiezen waar hij de rest van z’n leven wil wonen.
Mijn dochter is in Nederland geboren, en woont sinds 10 jaar in Canada. Zij heeft nu ook de Canadese nationaliteit, naast de Nederlandse. Mijn vraag is of zij ook in de toekomst in Canada haar Nederlandse paspoort kan verlengen, zoals zij onlangs heeft gedaan.
Ik denk dat mensen die in het buitenland wonen, inclusief hun (toekomstige kinderen) de dubbele nationaliteit zondermeer moeten kunnen hebben. Voor kinderen van die kinderen (dus kleinkinderen) en verder die in het buitenland geboren worden, van die zou kunnen worden gezegd dat die moeten kiezen. Ik kan me indenken dat een eeuwig doorgeven van de NL nationaliteit in combinatie met andere nationaliteiten misschien niet wenselijk is.
Hartelijk dank, Eelco,
Hier volgt mijn situatie en die van twee van mijn familieleden waarover de bevoegde instanties zich te zijner tijd kunnen buigen als zij daartoe genegen zijn.
1. Ik woon sinds 1974 in de Verenigde Staten (met een onderbreking van vier jaar in Kenia), ben zeven jaar geleden Amerikaan geworden, en heb vrijwillig mijn Nederlanderschap opgegeven. Zou ik onder de nieuwe wetgeving weer Nederlander kunnen worden?
2. Mijn jongste zoon is in Rwanda geboren, in Afrika en de Verenigde Staten opgegroeid, heeft nooit in Nederland gewoond, en is Nederlander en Amerikaan.. Is hij een eerste of tweede generatie emigrant?
3. De dochter van mijn jongste zoon, mijn kleindochter dus, is in de Verenigde Staten geboren en is Nederlandse en Amerikaanse. Is zij een tweede of derde generatie emigrant?
Keep up the good work, Eelco!
In principe zou ik zeggen: 1ste is de generatie die emigreert en daarbij de 2de generatie diens kinderen. Hierbij is een kind dat al geboren was voor de emigratie, dus ook een 1ste generatie en hoeven diens kinderen pas te kiezen. Voor diens kinderen kan de band met Nederland al veel kleiner zijn, waardoor een betere keuze voor de nationaliteit gemaakt kan worden.
Vraag blijft dan: moet de keuze bij het meerder jarig worden (18 jaar) gedaan worden of pas als ze ook financieel onafhankelijk zijn (21 jaar). Met 21 jaar worden ze geach “meer volwassen” te zijn.
Verder zouden er geen (of zo weinig mogelijk) uitzondering gemaakt/toegestaan moeten worden. Juist deze uitzondering (zoals ze er nu al zijn) zorgen voor verwarring en gevoel van discrimiatie. Het systeem zoals genoemd in Duitsland waarbij naar jaren scholing gekeken wordt, zal in dit geval niet wenselijk zijn.
dank voor de update, erg geïnteresseerd in de op te richten belangenorganisatie voor NLers in het buitenland!
Ik sluit mij aan om een antwoord te krijgen op bovengenoemde voorbeelden:
Wat is een eerste en/of tweede generatie emigrant?
Wie moet er kiezen tussen twee of meer nationaliteiten?
Welke uitzonderingen zijn redelijk?
Volgens mij ben ik, die naar Duitsland is geëmigreerd, een 1e generatie emigrant. Omdat mijn man Duister is, zou ik haast zeggen dat mijn zoon geen 2e generatie emigrant is, of hoogstens een halve 2e generatie emigrant. Algemeen: Als een echtpaar emigreert zijn dat 1e generatie emigranten. Als zij in dat buitenland kinderen krijgen, zijn dat 2e generatie emigranten.
Ik vind dat ik als 100% Nederlander, na zo te zijn gevestigd en getrouwd te zijn met een Duitser, een dubbele nationaliteit zou moeten kunnen krijgen (zonder onzekerheden, ook prospectief). Onze zoon heeft nu (nog) de Duitse en Nederlandse nationaliteit. Ik vind het überhaupt onredelijk dat hij zou moeten kiezen als hij 18 is. Waarom? Ik breng hem net zo Nederlandse cultuur bij als mijn man (of onze omgeving) de Duitse cultuur. Mijn zoon spreekt net zo Nederlands als kinderen in Nederland. Dat geeft hij toch ook niet af als hij 18 wordt? Dus vind ik dat zowel de 1e als de 2e generatie NIET zou moeten kiezen.
Over uitzonderingen op het harde keuzemoment kan ik op het moment geen mening vormen.
Ik heb een vergelijkbare situatie, woon meer dan 20 jaar in Polen en getrouwd met een Poolse. Onze dochter heeft beide nationaliteiten. Ze kent beide talen, beide culturen, dus waarom zou ze moeten kiezen. Als zij later ervoor kiest om in Polen te blijven en kinderen met een Poolse man zou hebben, kan ik het me voorstellen dat die kinderen geen NL paspoort meer zouden krijgen, maar dat hangt dan ook weer af van de band die mijn dochter met NL heeft (en blijft houden) en of ze in staat is de cultuur en taal door te geven aan haar kinderen.
Wat bedoelen ze met aanstaande 1ste en 2de immigranten? Is dat voor mensen die naar Nederland verhuizen of voor Nederlanders die naar het buitenland verhuizen? Zou dat betekenen dat iedereen die voor een bepaalde datum is verhuist buiten de boot valt?!
Ik heb nog steeds moeite met het feit dat ik, in mijn ogen, gediscrimineerd word omdat ik alleenstaand ben. Ik mag dus geen dubbele nationaliteit hebben.
Hoe zou de minister president (die volgens de berichten ook alleenstaand is) het vinden als hij geen MP zou mogen zijn. Puur omdat hij niet getrouwd is.
En met betrekking tot de NLers in de UK. Wij hebben geen 3 jaar. Wij zijn in een situatie gezet waar wij geen inspraak in hebben gehad. En ja, wij zijn wel loyaal aan Nederland, als wij dat niet zouden zijn dan zouden we ook geen probleem hebben om de Nederlandse nationaliteit op te geven.
De situatie hier is geen plezierige situatie. Ik heb niemand om op terug te vallen, dubbele nationaliteit zou al mijn zorgen weg nemen en de UK zou een bargaining chip minder hebben, dus het zou goed voor Nederland en alle alleenstaande zijn als Nederland zich iets meer open minded zou opstellen!
Gewoon dubbele nationaliteit mogelijk maken en in Nederland geboren nooit meer het nederlanderschap kunnen kwijtraken ook nietbij het vrijwillig aannemen van een tweede nationaliteit en dit voor iedereen, niet afhankelijk van met wie je getrouwd bent of wat dan ook, Frankrijk heeft een erg soepele regeling lijkt het. Misschien kan men daar eens naar kijken. Zou graag voor heel Europa gelijke regels zien mbt dit soort zaken ook.
Dan ook nog met terugwerkende kracht Nederlanders die reeds hun Nederlanderschap onvrijwillig zijn kwijtgeraakt moeten het terug krijgen.
Eelco,
Mijn vrouw en ik zijn geen kinderen van emigranten, maar zijn als Nederlanders jaren geleden naar de USA
gegaan. We hebben onze Nederlandse nationaliteit gehouden. Vanwege belasting redenen overwegen we om de US nationaliteit aan te vragen, maar zouden het betreuren onze Nederlandse nationaliteit te verliezen.
Wat raad je ons aan?
Vr. Groeten,
Jan Doornbosch
Een (1) van jullie kan duaal worden – mits jullie niet tegelijkertijd Amerikaan worden. Maar eentje van jullie zal het Nederlanderschap moeten verliezen onder de huidige wetgeving. Als het niet allemaal zo’n haast heeft, zou ik nog die paar jaar proberen af te wachten.
Als niet-deskundige (wel geëmigreerd met het hele gezin) zou ik het volgende antwoorden:
1) 1e generatie emigrant lijken mij de mensen die de emigratiestap hebben gezet; in geval van een gezin de ouders en de kinderen. De 2e generatie zijn in dat geval de kinderen van de geëmigreerde kinderen. Als ouders zijn geëmigreerd en de kinderen in het nieuwe land geboren zijn die van de 2e generatie.
2) De 2e generatie moet op den duur kiezen, de 1e kan een dubbele nationaliteit behouden vanwege de sterke band met het eerste land.
3) Uitzonderingen op het keuze-moment zijn lastiger te definiëren, maar bijvoorbeeld: als ze de laatste 5 of 10 jaar minstens een jaar in Nederland hebben gewoond of als de ouders terug zijn verhuisd naar Nederland.
Keuzemomenten m.b.t. nationaliteit zijn onzinmomenten. Nationaliteiten zijn onderdeel van iemands identiteit; ik woon de helft van mijn leven buiten Nederland en heb een tweede nationaliteit, maar ik ben en blijf een Nederlander in hart en nieren.
Het Nederlanderschap van rechtswege is momenteel 99% gebasseerd op jus sanguis Als we het Nederlanderschap van rechtswege meer hybride maken, dan kunnen we zaken als keuzemomenten voorkomen, bijvoorbeeld door het 3e artikel 1e lid te vevangen met:
3 eerste lid a. Nederlander is het kind waarvan ten tijde van zijn geboorte binnen het koninkrijk de vader of de moeder Nederlander is, alsmede het kind van een Nederlander die voordien is overleden.
3 eerste lid b. Nederlander is het kind waarvan ten tijde van zijn geboorte de binnen het koninkrijk geboren vader of moeder Nederlander is, alsmede het kind van een binnen het koninkrijk geboren Nederlander die voordien is overleden.
Om te voorkomen dat nationaliteitswetgeving van andere landen leiden kunnen leiden tot statenloosheid, kan worden toegevoegd:
3 eerste lid c. Tevens is Nederlander het kind waarvan ten tijde van zijn geboorte de buiten het koninkrijk geboren vader of moeder Nederlander is, tenzij het kind door geboorte een vreemde nationaliteit bezit.
In het kort wordt op deze manier het Nederlanderschap beperkt voor in het buitenland geboren kinderen van ouders die zelf in het buitenland geboren zijn, tenzij het statenloosheid tot gevolg heeft.
Het grote voordeel is dat al die 10 jaren-regelingen dan ook geschrapt kunnen worden, hetgeen een hoop bureaucratie vermindert.
Het belangrijkste ten aanzien van de dondretisering van de dubbele nationaliteit lijkt mij het volgende: “wie nu het verdere voortouw neemt in concrete wetgeving, en wat de verwachte tijdslijn hierbij is.”
Dit alles gaat om de toekomstige regeling en niets lijkt te worden voorzien voor mensen zoals ik, die door onwetendheid (of onzorgvuldigheid) per ongeluk hun nederlandse nationaliteit kwijitraakten. Het blijft voor mij een raadsel waarom ondanks het streven van de nederlandse regering om zoveel mogelijk dubbele nationaliteit te voorkomen, buitenlanders, die, zoals marokkanen, hun oorspronkelijke nationaliteit blijven behouden als ze de nederlandse nationaliteit aanvragen en verkrijgen, terwijl nederlanders zoals ik, die een andere (europese) nationaliteit aanvragen en verkijgen (in mijn geval kort NA het overlijden van mijn franse echtgenote), hun nederlanderschap plotsklaps verliezen. Dat is met twee maten meten, hetgeen voor mij ongrondwettelijk is. Als een marokkaan zijn nationaliteit niet wil of niet kan opgeven als hij nederlander wil worden, dan moet hij geen nederlander kunnen worden. Net zoals een nederlander, onder de huidige regeling, geen nederlander kan blijven als hij een andere nationaliteit verkijgt.
Als Nederlander in het buitenland vind ik dat mijn (klein)kinderen het Nederlanderschap moeten kunnen behouden als ze aan kunnen tonen – eventueel via een taal- en cultuurtest – dat ze nog een stevige band met Nederland hebben.
Mijn zoon is 6 jaar oud (bijna) en is geboren in Malaga (Spanje), zijn moeder is Filipijnse en we wonen momenteel in de Verenigde Arabische Emiraten. Zijn (half)zussen wonen allemaal in Nederland en plan is om uiteindelijk te verhuizen naar de Filipijnen.
Mijn zoon heeft alleen een Nederlands paspoort en indien dat van hem wordt afgenomen wordt hij dus stateloos. Wat is de zin (onzin) hiervan? Hij voelt zich Nederlands houd van de Nederlandse pot en het Nederlandse klimaat maar woont elders. Waar hij voor Nederland in de toekomst ook naam kan maken.
Als er een belangrijke sporter is die een verre oom of ander famile-lid heeft met de Nederlandse Nationaliteit dan weten we niet hoe snel we deze moeten omarmen als zijnde een Nederlands wonderkind. Prima maar er zijn meer Nederlanders in het buitenland die veel doen om Nederland positief uitte dragen dus waarom moet een Nederlander per see in Nederland wonen om de Nederlandse Nationaliteit te dragen?
Nederland is een klein landje op deze aardbol en een aantal promoters in het buitenland zal Nederland alleen maar goed doen.
Omstandigheden kunnen nu eenmaal mensen in een ander land doen belanden terwijl ze zich nog steeds Nederlander voelen en in dat buitenland ook worden beschouwd als vreemdeling. Laat de keuze over aan het individue met een paar spelregels van de regering en waardeer de bijdrage van degene die in het buitenland wonen en werken maar zich nog steeds volledig Nederlands voelen.
Paul Nix (geboren in Amsterdam en getogen in Eindhoven), Head of Terminals GCC Countries Gulf Petrochem, Verenigde Arabische Emiraten, 29-11-2017
Hi, in de laatste paragraaf “of een andere stevige band”. Mijn kinderen zijn beide in Engeland geboren, dubbele nationaliteit, nog nooit in Nederland gewoond. Ze gaan regelmatig in Nederland op familie bezoek. Voor mij is dat een stevige band, maar voor de politiek waarschijnlijk niet. Ik vind dat ik zelf eerste generatie ben, mijn kinderen tweede. Ik denk dat het terecht zou zijn dat mijn kleinkinderen, derde generatie, zouden moeten kiezen, aangezien de band met Nederland waarschijnlijk niet sterk zou zijn.
Een ieder die in het Koninkrijk, of in de EU, als Nederlander is geboren (met in ieder geval 1 Nederlandse ouder dus), zou in principe ALTIJD het Nederlanderschap moeten kunnen behouden … dubbele nationaliteit of niet !
Een uitzondering zou van mij voor terroristen en landverraders mogen worden gemaakt die in buitenlandse dienst van een vijand zijn getreden.
Een ieder die buiten het Koninkrijk, of de EU, als Nederlander is geboren (met in ieder geval 1 Nederlandse ouder dus), zou in principe tot aan zijn/haar 28e het Nederlanderschap moeten kunnen behouden, en verder 1 keer per 10 jaar een nieuw paspoort moeten aanvragen voor het behoud daarvan … of 1 jaar in de EU hebben gewoond om het Nederlanderschap voor altijd (net als de eerste generatie) te kunnen behouden. Dit om kinderen van tijdelijke expats niet te straffen, zo’n kind wordt dan beschouwd als eerste generatie.
Voor de derde generatie, als een van de ouders als Nederlander buiten de EU is geboren, dan kan zo’n persoon tot aan zijn/haar 28e het Nederlanderschap krijgen, maar als hij/zij niet voor 1 jaar in de EU, of ergens in het Koninkrijk heeft gewoond, zal hij/zij het Nederlanderschap kwijtraken.
Dit klinkt mij allemaal als een redelijk voorstel.
Het begrip ‘1e generatie emigrant’ lijkt me duidelijk: dat is iemand die Nederlander is en is geëmigreerd naar een ander land. Voor immigranten geldt de spiegelbeeldige situatie, lijkt mij. De vragen die ik heb zijn:
– Er is in de tekst sprake van ‘aankomende eerste generatie emigranten en immigranten’. Hoe zit het met personen die niet aankomend zijn, maar al vertrokken c.q. zich al gevestigd hebben maar nog wel hun oorspronkelijke nationaliteit hebben? Voorbeeld: Een Nederlander emigreert en woont in het nieuwe land op basis van verblijfspapieren maar is nog steeds Nederlander.
– Hoe is de situatie van Nederlanders die zijn geëmigreerd en die de nationaliteit van het nieuwe land hebben aangenomen met als gevolg verlies van het Nederlanderschap? Kunnen zij alsnog ook weer Nederlands staatsburger worden als zijnde 1e generatie emigrant?
Met interesse lees ik trouw Uw berichten over de kwestie van de Nederlandse nationaliteit. En ik werd gerust gesteld door uw informatie van vandaag omdat hieruit blijkt dat ik niet de enige Nederlandse in het buitenland ben met vragen en onbegrip over het nieuwe wetsvoorstel. Tenslotte kijk ik uit naar uw voorstel en verdere informatie over het vormen van een politiek neutrale belangen organisatie.
Met dank voor uw bewonderenswaardige inzet en met vriendelijke groeten, Anit Karytinou-Ooms
Beste Eelco,
Allereerst dank voor je informatie over het regeerakkoord en voor al je goede werk.
De hierbovengenoemde versoepeling voor gevallen waarbij het kind op een Duitse school heeft gezeten is naar mijn overtuiging voor Nederlandse situaties zeer slecht werkbaar. Bijvoorbeeld: ik woon in Sao Paulo (hier wonen meer mensen dan in heel Nederland). Er zijn hier meerdere Duitse scholen (overgrote meerderheid van de leerlingen op deze scholen heeft overigens geen Duitse nationaliteit, maar dat terzijde), maar er is hier geen enkele Nederlandse school.
Ik begrijp de reden voor deze situatie als uitzondering in de Duitse context, maar in de Nederlandse context (klein land met kleine taal, veel kleinere exportcommunities, etc) is deze uitzondering onwenselijk. We kunnen naar mijn mening beter op zoek gaan naar andere uitzonderingen als het moet.
Overigen moet er naar mijn mening erg worden uitgekeken met het verlenen van ” voorwaardelijk” Nederlanderschap aan een minderjarige, welk hij/zij zelf “definitief” moet maken bij meerderjarigheid. Hier kan heel veel misgaan.
Ik houd er absoluut niet van, maar dat is een politieke mening waarvan ik me besef dat die niet door alle regeerpartijen zal worden gedeeld.
Groet,
Bas Hoepelman
1. Wat is volgens u een 1e en 2e generatie emigrant?
Een eerste generatie Nederlander is iemand die een duidelijke sterke band met Nederland heeft, langere tijd in Nederland gewoond (heeft), de Nederlandse taal en cultuur machtig is en de vaardigheden en kennis heeft om zich zonder significante moeite permanent in Nederland te (her)vestigen, hierbij volledig deelnemend aan de Nederlandse maatschappij. Het land waar een eerste generatie Nederlander is geboren is irrelevant. Het gaat om de langdurige blootstelling aan Nederland.
Voorbeelden van eerste generatie Nederlanders:
– Personen geboren en getogen in Nederland uit tenminste 1 Nederlandse ouder
– Personen geboren in het buitenland, maar vanaf het 4e levensjaar opgegroeid in Nederland als kind van tenminste 1 Nederlandse oudder
– Personen geboren en opgegroeid in het buitenland uit tenminste 1 Nederlandse ouder, welke vanaf hun 18e jaar bewust hebben gekozen om zich langdurig (10+ jaar) in Nederland te vestigen en/of op andere wijze duidelijk hun band met Nederland behouden.
Een tweede generatie Nederlander is het kind van eerste generatie Nederlander(s) welke is geboren en opgegroeid buiten Nederland, welke tussen zijn 18e en 30e levensjaar vrijwillig en langdurig afstand heeft genomen van zijn/haar band met Nederland en geen intentie heeft dit op aanzienlijke termijn te veranderen.
Voorbeelden van tweede generatie Nederlanders:
– Personen geboren in Nederland en al vanaf jonge leeftijd opgegroeid in het buitenland uit tenminste 1 Nederlandse ouder, welke vanaf hun 18e jaar bewust hebben gekozen om afstand te nemen van Nederland.
– Personen geboren en opgegroeid in het buitenland uit tenminste 1 Nederlandse ouder, welke vanaf hun 18e jaar bewust hebben gekozen om afstand te nemen van Nederland.
2. In uw definitie van 1e en 2e generatie, wie zou uiteindelijk moeten kiezen tussen twee (of meer) nationaliteiten volgens u?
Eerste generatie: nooit
Tweede generatie: zouden kunnen worden verplicht om tussen hun 18 en 30ste levensjaar tenminste 5 jaar in Nederland te wonen ofwel op andere wijze hun band met Nederland aan te tonen (bijv. taal- en cultuurtoets). Zo niet, dan zou hun nationaliteit eventueel kunnen worden ontnomen / verplichte keuze.
3. Welke uitzonderingen zou u op dit harde keuzemoment redelijk vinden?
– Kinderen van ouders met twee of meer nationaliteiten, welke duidelijk een band met de landen van hun ouders hebben, moeten de mogelijkheid behouden om beide nationaliteiten te hebben en door te geven aan hun kinderen. Zolang de kinderen vloeiend Nederland spreken en volledig geintegreerd zijn in de Nederlandse samenleving is een dubbele loyaliteit niet erg.
– Beslissingsmoment: 18 jaar is veelal te vroeg om te beslissen omdat kinderen nog niet voldoende weten waar ze zich willen vestigen. Beter is 30 jaar als keuzeleeftijd te hanteren, nadat kinderen hun studie hebben afgerond, enkele jaar werkervaring hebben opgedaan, en hun levenspartner hebben ontmoet.
– Kinderen van tenminste 1 Nederlandse ouder die in het buitenland wonen en zich om zwaarwegende redenen niet in Nederland kunnen vestigen, maar dit wel zouden willen.
(Voorbeeld: Een vrouw met de Nederlands-Chileense nationaliteit wordt op 18-jarige leeftijd onverhoop zwanger. Abortus is in Chili illegaal, evenals het reizen met je kind naar Nederland zonder de expliciete toestemming van de vader. Deze vrouw wil zich graag in Nederland vestigen, maar kan dit niet doen zonder haar kind alleen in Chili achter te laten.)
Wij als ouders zijne 1e emigrant,mijn kinderen 2e.
1e generatie zoals wij ouders niet. Mijn evt mijn kinderen als ze 21 zijn om dat ze dan volledig als volwassenen worden beschouwd of hun kinderen.
Liefst geen uitzonderingen omdat het dan zoals nu als discriminatie gevoelt kan worden,zo als wij ons nu voelen omdat Turkse en Marokkaanse Nederlanders wel dubbele nationaliteit hebben en ik niet mag, en het te complex word,en teveel verwarring verzorgd. Verder meer nieuws uit Nederland zou welkom zijn.
Ik ben geboren als Nederlander met twee Nederlandse ouders. Ben in Nederland naar school gegaan. Heb in Nederland gestudeerd.
Door omstandigheden ben ik gedwongen geweest buiten Europa te werken. Werd veplicht wegens het karakter van mijn werk de nationaliteit van het land aan te nemen, waarop Nederland mij ogenblikkelijk mijn Nederlandse nationaliteit ontnam. Ik zelf heb nooit verklaard dat ik mijn Nederlandschap wilde opgeven.
Het land waar ik nu woon heeft geen enkel bezwaar tegen dubbele nationaliteit. Personen met nationaliteit van Italie, Frankrijk, Spanje, Portugal, Belgie, Zwitzerland, Duitsland, enz. kunen wel dubbele nationaliteit hebben. Personen met Italiaanse voorouders kunnen zelfs meerdere generaties terug hun Italiaanse nationaliteit terug krijgen.
Waarom in Nederland zulke onbegrijpelijk ingewikkelijke regels met allerlei uitzonderingen ?
Dus gewoon weer een nietes welles spelletje gaat weer opnieuw beginnen vind het reinste discriminatie van Nederlanders die geëmigreerd zijn. Je bent Nederlander tot de grens.
Dus over de grens niet meer?
JA, ik vind het ook heel moeilijk. Twee van mijn dochters studeren nu in NL, mijn 2 zonen hebben ook plannen om na de middelbare school door te stromen naar een universiteit in NL. Mijn oudste dochter en haar man overwegen naar NL te komen, maar nog niet zeker. Daarom zijn we nu bezig met paspoorten voor mijn 2 kleinkinderen.
Daarnaast heb ik opgemerkt hoe trots de kinderen zijn met hun Nederlandse bloed, en trekken daarom toch graag naar NL (studie, werk, vakantie). Zelfs mijn kleinkinderen (bijna 3 en 4) zijn dagelijks bezig met ‘Hollanda’, wanneer komen hun tantes weer hier, en ze willen graag met hun mee naar NL, enz.
Om dan de vraag te stellen over 1e en 2e generatie? Ik zou liever denken aan 3e of 4e generatie, wanneer het ‘Nederlandse bloed’ wat meer verdund is en dus minder ‘overwoekerend’. En zoals de oud-hoogleraar voorstelde (voorbeeld Duitsland) is inderdaad het beste idee, maar dan nog blijft de vraag, vanaf welke generatie? Ik blijf pleiten voor 3e of 4e generatie……
Misschien vieren we hier zelfs ‘fanatieker’ Sinterklaas dan in Nederland zelf, en lichten we als Nederlanders zijnden, elkaar in waar we hier Nederlandse producten kunnen kopen, zoals stroopwafels, appelstroop, hagelslag enz. Zonder elkaar te kennen, zijn we hier in het buitenland een hechte groep als het om Nederland en Nederlandse dingen gaat….. En uiteindelijk zal dan het Nederlandse ‘bloed’ in het buitenland ‘uitsterven’? Niet zo slim voor de verkoop van de typisch Nederlandse producten, toch? 😉
Hartelijk dank voor deze interessante informatie en het gedane en nog komende werk.
Woonachtig in Frankrijk is het nog steeds niet mogelijk, voor mij, om de dubbele nationaliteit te verkrijgen wat erg jammer is. Ik hecht veel waarde aan mijn NL nationaliteit maar zou toch ook graag de Franse willen aannemen. Daarom zou een echte verruiming een goede richting zijn.
Verder heeft onze zoon de dubbele nationaliteit (NL&F) en wij zouden een keuze niet kunnen maken aangezien hij beide origines koestert.
Waarom wordt het zo moeilijk gemaakt ?
Voor zoveel andere nationaliteiten is het wel mogelijk om meerder nationaliteiten te hebben, waarom kunnen wij Nederlanders niet in deze richting gaan ?
Zeker onder het mom van een internationaal en ‘openminded’ land zoals Nederland.
Sinds moeilijkheden rondom paspoortvernieuwing na diefstal dit jaar ben ik op deze website terecht gekomen en zie het belang hier steeds meer van in. Het zou fantastisch zijn als wij als Nederlanders in het buitenland samen wat en/of meer zouden kunnen beteken. MvG Ingrid Boersma
Wat een zooitje!!! Het ziet er naar uit dat deze wetten door mensen worden geschreven die zelf nooit in deze situatie hebben gezeten.
Ik vind het moeilijk om op deze vragen antwoorden te geven. Doordat dat vader van mijn zoon Australisch is heeft de wet bepaald dat hij daar moet worden opgevoed. Hij heeft 2 nationaliteiten en is bijna 18 jaar. In die periode zijn wij 9 keer terug geweest en mijn ouders zijn 5 keer naar Australië geweest. Dat zou vaker zijn geweest als het financieel kon.
Hij heeft een hele sterke band met Nederland omdat al zijn familie daar woont. In Australië heeft hij alleen maar een vader en opa, maar is in Australië opgevoed en gaat daarom waarschijnlijk in Australië studeren. Toch heeft hij een hele sterkere band met Nederland en identificeert zich zelf ook meer als Nederlander dan Australiër. Hij spreekt beide talen. Het zou voor hem heel moeilijk zijn om een “ keuze “ te moeten maken op bv de leeftijd van 18 jaar. Als hij bv 35 is dan weet hij waar hij waarschijnlijk waar hij zou gaan wonen maar 18 zou veel te vroeg zijn. En waarom zou hij het op moeten geven? Hij spreekt Nederlands, heeft bijna alleen familie in Nederland? Ik vind bv dat als iemand kan aantonen dat er een sterke band is bv als het kind Nederlands spreekt , familie heeft en bezoekt etc dat ze de nationaliteit kunnen behouden. Als mijn zoon bv na zijn 18 zou moeten kiezen en mijn ouders of andere familie leden zouden in een keer heel slecht zijn dan kan hij als Australiër maar maximaal 90 dagen per jaar naar Nederland. Wat als je opa op streven ligt en dat duurt 95 dagen plus een begrafenis. Leuk dat je er dan niet bij kan zijn!
Ik vind wel dat zijn kinderen bevoorbeeld geen recht meer op de Nederlandse nationaliteit hebben als hij in Australië zou blijven wonen.
Ik vind het gewoon bezopen dat bv een 3de generatie Marokkaan toch hun Marokkaanse nationaliteit behouden maar als Nederlander word je er zo snel mogelijk uit gedonderd
Zelf heb ik nooit in een categorie gehoord waar ik 2 nationaliteiten heb kunnen hebben door de Nederlandse overheid. 24 jaar in Nederland en 25 jaar in Australië. Ik voel en ben nog steeds Nederlander maar zou graag ook in Usyralie kunnen stemmen.
Hoi Eelco, Ik ben geboren in Australie uit een Nederlandse moeder (geen vader op mijn geboorte acte) en als baby mee naar Nederland gekomen toen mijn moeder terug emigreerde naar haar moederland.
In Nederland opgegroeid, kinderen gekregen en na 40 jaar weer terug verhuisd naar Australie.
Met een dubbele nationaliteit woon ik nu in Australie. Een van mijn kinderen (inmiddels volwassen) woont hier ook met een dubbele nationaliteit (by decent).
Keuzemoment? Nee, dank je. Een nationaliteit voel je, en ik voel duidelijk twee. Net als mijn dochter die hier volledig in de samenleving is geintegreerd maar nog steeds op en top Nederlandse is. Ook.
Politici die denken dat het ‘even snel scoren’ is over de rug van mensen realiseren zich waarschijnlijk niet hoe de wereld echt in elkaar zit en hoe mensen een band kunnen voelen met twee werelden.
Groet.
Nico in Ghana. Onze kinderen zijn in NL geboren, jong naar Ghana verhuisd end hebben been Ghanese moeder , door geboorte in Ghana maar door haar vader Togolese. In Ghana Ben he Ghanees als 1 van he ouders of grootouders Ghanees is. Ik Ben met been Ghanese gehuwd en daardoor sinds mijn trouwdag Ghanees. Mijn kinderen zijn volgens de Ghanese wet Ghanees maar volgens de Nederlandse mogen zij been Ghanees paspoort krijgen zonder hun Nederlandse op the geven. Daardoor worden zij echter in Ghana benadeeld. IK heb dubbele nationaliteit maar kan de Nederlandse na 10 jaar verliezen. Lekker makkelijk allemaal
Denkt de wet ook San Nederlanders in het buitenland waar het niet hebben van de nationaliteit grote nadelen kan hebben?
Hallo Eelco,
Hartelijk dank voor al je werk en informatieverschaffing wb dit onderwerp.
Wat ik nog steeds zo oneerlijk en ook onlogisch vind is dat je wel dubbele nationaliteit mag hebben als je als Nederlander/se getrouwd bent met een Amerikaan/se, maar niet als in Amerika wonende ongetrouwde Nederlander/se immigrant. What gives? Dat zou toch simpel te verhelpen zijn. Kunnen daar ook vragen over worden gesteld aan het kabinet?
Alvast hartelijk dank,
Groet,
Hanny
De belangrijkste regel zou moeten zijn: Gelijke Monniken, Gelijke Kappen. Dus ook in Nederland geboren Nederlanders die door geboorte een andere nationalitiet verkregen (bijv. Amerikaans, Turks, Braziliaans) moeten kiezen en bewijzen dat ze hun andere nationaliteit hebben afgegeven.
1e generatie emigrant: de Nederlandse mensen die Nederland hebben verlaten en nu (semi) permanent buiten Nederland wonen. De kinderen die met een echtpaar zijn meegegaan, vind ik meer 2e generatie emigranten. Mijn kinderen zijn niet in Nederland opgegroeid maar voelen zij zich wel Nederlands voelen omdat zij veel van de taal en cultuur van ons als ouders meekrijgen.
1e generatie emigranten: dus zoals mijn man en ik, die in Nederland zijn geboren en opgegroeid en hun opleidingen hebben genoten, moeten niet uiteindelijk moeten kiezen. 2e generatie emigranten als mijn kinderen, zouden ook niet moeten kiezen of als ze zouden moeten kiezen, dit moment pas op 35 jaar gesteld moeten zijn zodat ze ook de tijd hebben gehad om te besluiten om zich mogelijk in Nederland te vestigen. Het was niet hun keus om Nederland te verlaten. Ik zou hen wel de Nederlandse nationaliteit laten behouden maar met restricties (bijvoorbeeld geen stemrecht) of op 35 jaar laten kiezen.
Om af te trappen en los van alle “definities”: ik ben Nederlander, van Nederlandse ouders en getrouwd met een Chileense. Ik vind het normaal dat ik mijn Nederlandse paspoort kan houden, ook als ik het Chileense paspoort zou aanvragen in de toekomst. Ik heb immers een aantoonbare binding met beide landen.
Onze zoon heeft een Nederlands én een Chileens paspoort. Ik vind dat normaal, zou voor hem geen keuzemoment verwachten, hij heeft immers via de ouders een aantoonbare binding met beide landen.
De toekomstige kinderen van mijn zoon hoeven wat mij betreft niet automatisch in aanmerking te komen voor de Nederlandse nationaliteit (als tweede nationaliteit), maar zouden wel de mogelijkheid moeten hebben om die via een verkort traject te kunnen verkrijgen, zonder of tegen geringe kosten en het zou mogelijk moeten zijn om dit proces in Nederland aan te gaan en te voltooien. Dat verkorte traject zou naar mijn mening ook voor mijn vrouw moeten gelden.
> Wat is volgens u een 1e en 2e generatie emigrant?
Dit lijkt me duidelijk, 1e generatie is the emigrant zelf, tweede generatie betreft zijn/haar kinderen. Dit is dus niet acceptabel.
> In uw definitie van 1e en 2e generatie, wie zou uiteindelijk moeten kiezen tussen twee (of meer) nationaliteiten
Niemand. De persoon zelf beslist of hij/zij een band met Nederland voelt en/of Europe voelt. In de huidige praktijk kan hij zijn Nederlanderschap behouden zolang hij maar op tijd zijn paspoort verlengt. Elke verandering hierin is dus een beperking van de huidige rechten en vrijheden die Nederlanders in het buitenland hebben.
> Welke uitzonderingen zou u op dit harde keuzemoment redelijk vinden?
Er moet een uitzondering gemaakt worden voor iedereen die zich Nederlander voelt en Nederlander wil blijven. Ik zie geen enkele reden om mensen hun nationaliteit af te pakken: mensen in het buitenland hebben nu ook al geen recht op allerlei voorzieningen zoals kinderbijslag. Expats zijn vaak mensen met een uitstekende opleiding, baan of bedrijf. Die gooi je er toch niet zomaar uit, zonder reden?
Ik heb een vraag over het woord “aankomende” (emigranten en immigranten). Betekent dat toekomstige? Zo ja, komen emigranten die al geemigreerd zijn, niet in aanmerking voor meerdere nationaliteiten? En ook “meerdere” (nationaliteiten), want er staat niet “dubbele”: zijn dan meer dan twee nationaliteiten mogelijk?
Onder een eerste generatie emigrant/immigrant versta ik iemand die in een land geboren en getogen (in hoeverre is de vraag?) is en die zich dan langdurig vestigt in een ander land (langdurig nader te bepalen). Een tweede generatie e/immigrant is het in het andere/nieuwe land geboren kind van een eerste generatie e/immigrant.
Ik voel heel sterk dat iemand de oorspronkelijk nationaliteit van het land van herkomst moet kunnen behouden terwijl hij/zij ook de nationaliteit van het nieuwe land moet dunnen adopteren. Als je emigreert, neem je alle cultuur en gewoonten van het land van herkomst met je mee. Daar hoort ook de nationaliteit bij. Maar zonder de nieuwe nationaliteit in het buitenland, ben je maar een halve burger die niet mee kan doen in het maatschappelijke proces.
Waar je ‘dubbel’ leest, kun je inderdaad ‘meervoudige’ lezen. ‘Aankomende’: waarschijnlijk wordt bedoeld degenen NA inwerkingtreding van de wet.
Ik denk dat de versoepelde Duitse regeling de situatie redelijk recht doet. Wat betreft de definitie van 1e en 2e generatie denk ik dat we die zuiver moeten houden: 1e generatie betekent tijdens je eigen leven gemigreerd (kind of ouder maakt niet uit). 2e generatie = kind van 1e generatie migrant geboren in het nieuwe woonland (maar is dus zelf per definitie geen migrant).
Even los van de hele wetgeving, lijkt een centraal contactpunt wb nationaliteitsvragen me misschien wel een goed idee. Ik ben nu ruim 4 jaar bezig uit te zoeken hoe het zit met mijn nationaliteit, en volgens sommige overheidsinstanties ben ik wel Nederlander, en volgens anderen weer niet. Iedereen wijst met een vingertje naar elkaar en stuurt me van het kastje naar de muur. Het is regelmatig gebleken dat zowel de gemeente als de consulaten niet voldoende kennis hebben van de wetgeving als het gaat om de wat ingewikkelde zaken, maar daar wel uitspraken over doen en zo mensen verkeerd voorlichten, of in mijn geval, mijn paspoort afnemen.
Beste Eelco,
Voorafgaande op mijn opinie over de 3 vragen is er het punt of nationalisatie verplicht is na immigratie in Nederland. Als die verplichting er niet is en men onbeperkt in het land kan blijven als immigrant is dat een andere optie.
1. De immigrant, komende van een ander land is op het moment van het verkrijgen van de Nederlandse nationaliteit een eerste generatie Nederlander.
Kinderen, geboren in Nederland uit ouders van die eerste generatie, zijn tweede generatie Nederlander. Dit, ongeacht het behouden of verliezen van de oorspronkelijke nationaliteit, waarover Nederland overigens geen zeggenschap heeft.
2. De derde generatie Nederlander, kan nog steeds hechte banden hebben met het geboorteland van hun grootouders. Daarom vind ik dat die generatie niet de grootouderlijke nationaliteit moet weg hoeven te geven in het belang van “Nederlanders hebben maar een nationaliteit”.
3. Als het geoorloofd is om een andere nationaliteit te behouden, omdat die niet verloren kan worden ( zoals in vele landen het geval is), is het niet gelijkrechtig om andere immigranten de Nederlandse nationaliteit slechts te gunnen op voorwaarde dat ze hun oorspronkelijke nationaliteit opzeggen.
Die vrijheid zou de hele administratie een stuk vereenvoudigen.
1e generatie emigrant is volgens mij die persoon die NL heeft verlaten.
2e generatie emigrant zijn vervolgens de kinderen die mee moesten verhuizen of geboren worden en door een ouder de NLse nationaliteit hebben.
In ons geval; wij hebben in 2007 NL verlaten voor werk in Canada, mijn dochters, destijds 10 en 12, moesten meeverhuizen (onder de 18 jaar). Om Canadees te worden moet je minimaal 5 jaar in Canada gewoond hebben. Ik weet niet of ik de 2e generatie een keuze wil laten maken. Zij hebben er niet voor gekozen NL te verlaten. Zijn opgegroeid in Canada, maar moeten mijn inziens de mogelijkheid behouden om naar NL terug te keren. Ik zou eerder een keuze moment voor de 1e generatie willen zien omdat wij als ouders bewust de stap hebben gemaakt.
Mijn dochters hebben inmiddels de Canadese Nationaliteit. Mijn oudste is nu woonachtig in Australie met haar Australische vriend. Zij heeft de Nlse en Canadese Nationaliteit. Mocht ze Australische willen worden moet ze van Canada 1 nationaliteit opgeven omdat Canada een Canadees maar 2 Nationaliteiten toestaat. Jammer, maar het is nu eenmaal zo.
Mijn man word nu ook Canadees en MOET zijn Nederlanderschap gaan opgeven of moet gaan kiezen. Hij heeft daar geen moeite mee. Ik heb daar wat meer moeite mee, gevoelsmatig. Alhoewel ik dan met een Canadees getrouwd ben en ik dan wel 2 nationaliteiten mag behouden (volgens mij).
Uitzonderingen op het keuzemoment voor mij zijn familie in NL. Zou ik terug willen om er voor mijn familie te zijn, zou ik het keuzemoment willen uitstellen. Of als het mogelijk is mijn Nederlanderschap gemakkelijk terug te krijgen hoeft er voor mij geen keuze moment te zijn. Ik word Canadees en als de nood aan de man komt en ik kan makkelijk weer Nederlandse worden hoeft er wat mij betreft geen keuze moment te komen.
Ik denk dat Nederland zuinig moet zijn op haar 1e generatie emigranten. We zijn Nederlanders. Dat we het land hebben verlaten, om welke reden dan ook, moet mijn inziens geen reden zijn om mijn nationaliteit te verliezen.
Ik heb meer moeite met emigranten die naar NL komen en van 2 walletjes eten. Wij hebben netjes alle zaken met NL afgehandeld, maken alleen nog recht op de AOW die we in het verleden hebben opgebouwd. Wij zijn “echte” Nederlanders, wees zuinig op ons, laat ons niet kiezen, laat ons voelen dat we er om doen.
Deze opmerking is gezien vanuit onze situatie. Er zullen tal van andere situaties zijn waar ik mij zeer zeker in zal verdiepen en hoop van te leren.
Eelco ik heb heel veel respect voor je inzet voor de Nederlanders in het buitenland. Zorg ervoor dat de Nederlandse overheid ons niet maar zo bij het grof vuil neer zet! Succes!
Eerste generatie is in mijn ogen als je een groot deel van je jeugd in NL hebt doorgebracht, of op een Nederlandse school hebt gezeten (dit voor expat kinderen die in t buitenland naar een Nederlandse school gaan). Eerste generatie NLers zouden niet hun Nederlandse nationaliteit kunnen verliezen. Alleen zelf evt er afstand van doen.
Tweede generatie (kind van 1e generatie ouder), zijn vanaf geboorte Nederlander. Maar vind ik een keizemoment als je 26 bent een mooie leeftijd. Ze moeten dan aantonen dat ze band met NL hebben en hun nationaliteit willen behouden. Aantonen kan door nederlands te spreken, bezoek aan NL of geregeld contact met Nederlanders. Of NLs paspoort geldig houden. Als paspoort verloopt ben je Nederlandse nationaliteit kwijt.
Derde generatie (kleinkind van 1 generatie). Kan alleen Nederlandse nationaliteit krijgen als ze kunnen aantonen voor hun 26e een band met NL hebben opgebouwd. Die band bewijzen is vergelijkbaar met 2e generatie.
Hartelijk dank voor al het harde werk. Ik hoop dat er spoedig wat klaarheid zal zijn.
Elsa Strietman
Ik ben dan dus een 1e generatie emigrant samen met mijn dochter die in Nederland is geboren. Maar mijn zoon die in Griekenland is geboren zou dan dus een 2e generatie emigrant zijn. Dat zou betekenen dat mijn zoon dan zou moeten kiezen.
Dat geeft een tweedeling in ons gezin! Dat lijkt me nu ook niet echt lekker! Daar moet dus een regeling voor komen.
Bovendien hebben mijn kinderen door geboorte twee nationaliteiten. Dat zou toch voldoende moeten zijn om beide nationaliteiten te behouden. Ze moeten anders kiezen tussen hun vader of hun moeder!
Een dubbele nationaliteit door geboorte is echt wel even wat anders dan door een vrije keuze van een van de ouders om elders te gaan wonen!
Verder wonen wij in Europa waar een vrij verkeer van personen mogelijk zou moeten zijn. Inname van een nationaliteit hoort daar dus niet bij!
Een persoon met Nederlandse nationaliteit, geboren en opgegroeid in Nederland en vervolgens geëmigreerd, is een 1e generatie emigrant. Zijn of haar kinderen zijn 2e generatie emigranten en vol- (beide ouders Nederlands) of half- (één ouder Nederlands) Nederlander met directe Nederlandse familiebanden.
Naar mijn mening zou een overweging tot keuzeverplichting pas redelijk zijn voor 3e generatie emigranten.
Bepalende factoren mijns inziens: a) wat ligt er aan de emigratie van de 1e emigrant ten grondslag? Was de reden bindend (bijv. huwelijk) of vrijblijvend? b) heeft de 1e emigrant een 2e nationaliteit aangenomen en om welke reden? c) wat is de relatie van de 2e generatie emigrant met Nederland?
Volgens mij is de eerste generatie Nederlander een ieder die geboren is op Nederlands grondgebied uit tenminste één ouder met een nederlandse nationaliteit of geboren is buiten nederland uit tenminste één ouder die geboren is op nederlands grondgebied. Elke generatie daarna is 2de, 3de etc. Iemand die de Nederlandse nationaliteit heeft verkregen door naturalisatie en dus niet geboren is op nederlands grondgebied is geen 1ste generatie. Alleen de kinderen die geboren zijn uit tenminste één genaturaliseerde nederlander kunnen worden gezien als 1ste generatie nederlander.
Daarnaast is het belangrijk de adviezen van de ombudsman van 2016 op te nemen. Ook is het belangrijk om alle voormalige 1ste generatie nederlanders die in het verleden hun nederlanderschap zijn kwijtgeraakt de mogelijkheid te geven gedurende een periode van een aantal jaren deze per direct terug te krijgen daar ook in de mening van de ombudsman de overheid de burgers niet of niet voldoende heeft ingelicht. Gezien de facebook campagne in 2017 van het ministerie van veiligheid en justitie heeft de overheid geaccepteerd dat men in het verleden de burgers niet of onvoldoende heeft ingelicht en daarom moet er dus ook een regeling komen om de gevolgen van deze fout door de overheid te corrigeren.
Eelco,
Ik was dertig jaar geleden al gedwongen mijn Nederlandse nationaliteit op te geven.
In die tijd waren de mogelijkheden om professioneel piloot in Amerika te worden moeilijk met een groene kaart.
Met meerdere brieven van Airlines die geen groene kaart houders accepteerden heb ik uit noodzaak besloten Amerikaan te worden.
Met als gevolg dat mijn Nederlands paspoort niet hernieuwt kon worden.
Zie jij dat situaties zoals die van mij ooit geadresseerd zullen worden.
Bedankt
Gunther Covers
Oud-Nederlanders: uiteraard heb ik het hier achter de schermen wel over, om dit punt dan gelijk mee te nemen met het aankomende wetsvoorstel. Geen garanties, doe m’n best.
heel erg bedankt voor de informatie
Mijn vraag is : mijn dochter heeft niet optijd haar paspoort vernieuwd, en is dus haar Nederladse Nationalitijd kwijt. Is er enige verandering id dit besluit in zicht?
Oud-Nederlanders: nee, nog niet – maar uiteraard heb ik het hier achter de schermen wel over, om dit punt dan gelijk mee te nemen.
Ik vind dat de 1 en 2 generatie de dubbele nationaliteit moeten hebben, twee van mijn kinderen, zouden ook de chileense nationaliteit moeten kunnen aanvaarden om werk te kunnen krigen waar een van hun is geboren, beiden zouden naar Nederland willen komen, maar hebben niet het geld hiervoor, en dan de vraag hoe zit het met hun kinderen?
wellicht wordt het nederlandse paspoort enkel genomen vanwege economisch voordeel, niet vanwege affiniteit en liefde voor de gast cultuur.
Een “eerste generatie emigrant” lijkt mij de Nederlander die zich duurzaam in een ander land vestigt. Als zodanig kan het nuttig zijn om (ook) de nationaliteit van het vestigingsland aan te nemen, en daarom zou de wet toestaan dat deze emigrant gewoon Nederlander blijft.
De “tweede generatie emigrant” lijkt mij het kind van voornoemde emigrant, dat geboren is in het vestigingsland. Dit kind groeit in principe op als inwoner van het vestigingsland en zal daar ook de nationaliteit van hebben (hetzij vanwege het grondgebiedsbeginsel, dan wel vanwege het feit dat de ouder de nationaliteit van dat land heeft verkregen voor de geboorte van het kind). Indien en voor zover de band van dit kind met Nederland uit niet meer bestaat dan het hebben van familie in Nederland zou men kunnen overwegen dat dit kind moet kiezen als het volwassen wordt. Toch lijkt dit overdreven streng voor iemand die misschien de helft van of zelfs alle naaste bloedverwanten in Nederland heeft.
Alles hangt dus af van hoe sterk het kind zich met het vestigingsland vereenzelvigt. In de praktijk zal dat in vele gevallen niet sterk zijn, nl. als de ouder met de emigratie niet doelbewust koos om zich duurzaam elders te vestigen en daar een toekomst op te bouwen, maar als de “emigratie” in feite niet meer is dan uitschrijving uit het NL bevolkingsregister vanwege verhuizing naar het buitenland in het kader van een internationale carrière. In dat geval lijkt er geen enkele reden om een kind dat tijdens de tewerkstelling in het buitenland geboren is tot een keuze te dwingen, al was het maar om schrijnende verschillen te voorkomen bet een broer of zus die nog voor de verhuizing in NL geboren werd. Bovendien zal het niet eenvoudig zijn om onderscheid te maken tussen mensen die “voor hun werk” verhuizen of zij die eveneens het werk volgen maar eigen baas zijn.
Hoe dan ook dringt de vraag zich op of de emigranten uit NL het feitelijke probleem vormen dat de voorstanders van de wet beogen te verhelpen. De bedoeling van de wet lijkt veel meer gericht op de status van immigranten in Nederland. Bij hen wordt aan het Nederlanderschap een soort bewijsplicht van loyaliteit gekoppeld die hun kinderen dwingt de oude nationaliteit op termijn op te geven. Het afknijpen van de eigen emigranten gebeurt dan alleen om een “evenwichtige behandeling” te creëren. Of het doel (afdwingen van loyaliteit aan NL bij immigranten) het middel (opzeggen van loyaliteit van NL aan zijn emigranten) heiligt is helaas een politieke vraag…
Beste Mr Keij, mijn kinderen zijn in de UK geboren. Mijn man is van geboorte Algerijns en via naturalisatie Engels, ik ben Nederlands. De kinderen hebben alledrie de paspoorten. Ik maak me erge zorgen over het moeten kiezen van een nationaliteit, mede ook door Brexit en het potentieel verliezen van het EU citizenship of hun Britse nationaliteit. Er moet wen uitzondering komen, de kinderen bezitten deze nationaliteiten nu al, dat zou niet met terugwerkende kracht veranderd moeten kunnen worden.
Mijn kinderen hebben gewoon meerdere nationaliteiten/achtergronden, daar zouden ze geen keuze uit moeten hoeven maken. Het zal voor hen voelen als een keuze tussen hun ouders moeten maken.
Met vriendelijke groet, Annemieke Mazit-Pelders
Hartelijk dank voor de informatie.
Duidelijkheid wat betreft de 1ste of 2de generatie van de emigrant zou een hoop onrust wegnemen.
Ik neem aan dat ik tot de 1ste generatie behoor, ben 9 jaar geleden, kort na mijn pensionering, naar Zweden verhuisd.
Het hebben van de Zweedse nationaliteit kan praktisch zijn onder andere omdat je voor het verlengen van je Nederlandse pas naar Stockholm moet reizen wat betekent ruim 300 km heen en weer terug. Aangezien ik 77 jaar ben is dat erg bezwaarlijk voor mij.
Ik voel mij gewoon Nederlander en ik wil ook Nederlander blijven. Mijn zus en mijn zoon wonen in Nederland en ik heb regelmatig kontakt met familie en vrienden in Nederland.
Een situatie die veel voorkomt in onze huidige tijd, is mensen die voor een aantal jaren (tussen 1 en 10) in het buitenland wonen en werken, en waarbij men graag ook de nationaliteit van dat land aanneemt. Dit heeft meestal een praktische achtergrond, zoals het kunnen kopen van een huis om in te wonen in dat betreffende land. Zo woon ik momenteel in Australie, en zou ik graag de Australische nationaliteit aannemen, maar dat kan ik niet doen omdat ik dan mijn Nederlandse nationaliteit kwijt raak.
Ik zou het redelijk vinden om een onderscheid proberen te maken tussen iemand die voorgoed ge-emigreerd is versus iemand die een aantal jaren in het buitenland woont en werkt. Nu zal elke maatstaf die wordt gekozen enigszins abitrair zijn, maar ik zou willen voorstellen om de grens op 10 jaar te stellen.
Dus: Als je de nationaliteit van een ander land aanneemt (in mijn geval Australie) en je blijft daar langer dan 10 jaar wonen, dan beschouwen we je als ‘definitief ge-emigreerd’ en raak je je Nederlanderschap kwijt. Als je echter bijvoorbeeld 5 jaar na het aannemen van de buitenlandse nationaliteit weer in Nederland gaat wonen en je daar weer inschrijft in het bevolkingsregister etc., dan heb je in de tussentijd je Nederlanderschap niet hoeven opgeven. Zoals gezegd, elke drempelwaarde die je kiest om ‘definitief ge-emigreerden’ van ’tijdelijke in het buitenland woonachtigen’ te onderscheiden is enigszins arbitrair, voor mij lijkt 10 jaar een mooi getal hiervoor.
Zie graag andere standpunten hiervoor !
Het keuzemoment dat geïntroduceerd word voor volgende generaties is voor mij bijzonder schokkend. Het neemt potentieel het bestaande recht van mijn zonen op hun Nederlanderschap weg. Vanaf 2006 heb ik mij gevestigd in Engeland om bij mijn Britse man te wonen (sinds 2000 woonde ik afwisselend in Nederland en Engeland). Onze zonen hebben alledrie de Nederlandse en Britse nationaliteit. Ze zijn alledrie in Engeland geboren maar de oudste twee hebben ook in Nederland gewoond. Ze zijn net zo Nederlands als Brits en bezoeken meerdere keren per jaar familie in Nederland.
Onze twee oudste kinderen zijn geboren in Engeland voor we trouwden en hadden vanaf hun geboorte alleen een Nederlands paspoort en geen Brits paspoort (omdat ze daar geen recht op hadden). Omdat we voor de geboorte van onze jongste zoon zijn getrouwd had hij vanaf zijn geboorte recht op de Nederlandse en Britse nationaliteit. Het Nederlanderschap van mijn kinderen is erg belangrijk voor hen. Mijn oudste zoon heeft kort voor hij 17 werd (dit najaar) pas een Brits paspoort aangevraagd en moest in een interview bewijzen Brits te zijn (omdat zijn Britse vader in Afrika was geboren, hing mijn zoon’s Britse nationaliteit af van zijn grootvader, de enige van zijn grootouders die in Groot-Brittanie was geboren). Zo’n systeem zou voor de Nederlandse nationaliteit misschien ook te overwegen zijn? Als je ouders of je grootouders in Nederland geboren zijn, dan kun je de Nederlands nationaliteit behouden?
Het huidige Nederlandse systeem om er voor te moeten zorgen dat je je Nederlandse paspoort verlengt, is mijn inziens al een keuzemoment. Als je geen band met Nederland hebt, ga je uiteraard niet naar Nederland of Londen om een nieuw paspoort aan te vragen.
Mijn zonen worden in 2018, 2019 en 2022 achttien jaar oud. Om op achttien jarige leeftijd te moeten kiezen tussen de nationaliteit van je vader en moeder terwijl je een band hebt met beide landen en je je Nederlands en Brits voelt, is ongelooflijk moeilijk. Het is onbegrijpelijk dat bovenop de onzekerheid van Brexit de Nederlandse regering nu nog meer onzekerheid veroorzaakt door mijn kinderen te laten kiezen tussen hun twee nationaliteiten. Ik ben het volledig eens met Annemieke Mazit-Pelders dat mijn kinderen gewoon meerdere nationaliteiten/achtergronden hebben, daar zouden ze geen keuze uit moeten hoeven maken. Het zal voor hen inderdaad voelen als een keuze tussen hun ouders.
Afhankelijk van de definitie van de term “volgende generaties”, is dit voorstel niet een verruiming maar een inperking van dubbele nationaliteit omdat dit veel kinderen van migranten zal treffen. De dubbele nationaliteit is een onderdeel van de identiteit van de tweede generatie. Het verplichte keuzemoment zou deze groep dwingen om een deel van hun identiteit te verliezen.
Wij zijn sinds een aantal jaar woonachtig in Nieuw-Zeeland. Onze oudste zoon is geboren in Nederland en heeft dus een Nederlands paspoort. Hij kan straks ook aanspraak maken op de Nieuw-Zeelandse nationaliteit met behoudt van Nederlanderschap. Onze jongste zoon is geboren in Nieuw-Zeeland en heeft hierdoor een dubbele nationaliteit. Als men puur naar de grammaticale verwoording van 1e generatie gaat kijken zou dit dus betekenen dat onze oudste zoon wel 1e generatie emigrant is en onze jongste een 2e generatie emigrant en dus zijn dubbele nationaliteit op moet geven. Dit terwijl zij op generatie niveau toch gelijk liggen, namelijk beide F1. Wanneer men op de manier van het F1 (eerste generatie), F2 (tweede generatie) kijkt, zou kan worden geïnterpreteerd dat de P (parents) degene zijn die emigreren of immigreren en de eerste generatie nakomelingen (F1) hierdoor nogsteeds in aanmerking komen voor een dubbele nationaliteit aangezien zij als eerste generatie worden gezien …
En eerste Eelco bedankt voor je inzet en harde werk, tevens voor het op de hoogte houden van vele Nederlanders in het buitenland.
1ste generatie emigranten, oftewel zij die emigreren, moeten gewoon een vrije keus hebben. In de huidige maatschappij en wereld is het eenvoudiger te emigreren voor werk, gezondheid of gewoon als liefde voor een nieuwe woon omgeving. Als zij om wat voor reden dan ook de Nationaliteit willen aannemen van hun nieuwe thuisland zou dit voor Nederland geen probleem mogen opleveren mits de emigrant wel zijn paspoort, bewijs van Nederlanderschap, op tijd vernieuwd. Doet U dit niet, is het Uw keuze. Mocht de emigrant besluiten om terug te keren naar Nederland om daar een nieuw bestaan op te bouwen lijkt het mij logisch dat zijn/haar tweede Nationaliteit opgezegd dient te worden.
2de generatie, kinderen van emigranten, zij hebben vaak geen keuze gehad in de beslissing van emigratie. Of zijn geboren na de emigratie en hebben dus recht op beide nationaliteiten. Ook hier geld de verplichting om hun paspoort op tijd te vernieuwen, zo niet dan zien zij vrijwillig af van de Nederlandse Nationaliteit.
3de generatie, kleinkinderen van Emigranten krijgen de Nationaliteit van hun ouders in het geboorte land. Willen zij alsnog de Nederlandse Nationaliteit dan gewoon het proces volgen als ieder andere buitenlander.
Let wel: De huidige valkuil in de aanvraag procedure van het Nederlandse paspoort: “U moet het aanvragen en verkrijgen”, zal vervangen moeten worden. Het besluit om een Paspoort niet te verstrekken met reden dat men langer dan 10 jaar niet woonachtig is geweest in Nederland of Europa moet dus vervallen.
Ik vind de regelgeving waarbij je wel ‘vrijwillig’ een tweede nationaliteit mag aannemen als je getrouwd bent met iemand die een andere nationaliteit heeft achterhaald en oneerlijk. Wat mij betreft moet deze regelgeving geschrapt worden. Waarom hebben getrouwde mensen meer opties dan niet getrouwde mensen? Dat is in mijn ogen discriminatie. Wellicht kan hief ook aandacht aan besteed worden?
Maartje,
Jouw reactie kan ik alleen maar begrijpen als je onder alle omstandigheden tegen dubbele nationaliteit bent. Maar ik kan je reactie niet begrijpen als je wel voor dubbele nationaliteit bent, zoals naar ik vermoed 99 procent van de lezers van Eelco’s nieuwsbrieven, maar niet voor de uitzonderingen in de Nederlandse wetgeving, zoals de mogelijkheid de Nederlandse nationaliteit te behouden als een Nederlander getrouwd is met een buitenlander. Kun je dat toelichten?
met vriendelijke groet,
Hendrik van Voorthuizen
Volgens mij bedoelt Maartje dat het oneerlijk is dat als bijv. een alleenstaande naar Australie verhuist en de Australische nationaliteit wil aannemen, dat zij dan de NL nationaliteit moet opgeven.
Terwijl als een alleenstaande trouwt met een Australier en in Australie gaat wonen, mag zij wel de Australische nationaliteit aannemen zonder de Nederlandse te verliezen.
Oftewel ‘discriminatie’ van alleenstaanden versus getrouwden, en dus het pleidooi om alleenstaanden hetzelfde recht te geven.
Misschien kom ik te laat aan deze discussie, maar: Kan iemand verduidelijken wat Nederland verliest als dubbele nationaliteit zonder beperkingen toegestaan is? .1.- Is het een cultureel probleem (sta een legale band toe met mensen over de hele wereld die dit niet doen echt nederlands voelen)? 2.- Of is het een economisch probleem (het land kan toestaan dat een van deze Nederlanders het land binnenkomt en misbruik maakt van het socialezekerheidsstelsel) ?.
Wetende dat Nederland deel uitmaakt van de EU, en dat er Nederlandse burgers in heel Europa zich nog steeds thuis moeten voelen, is het dan echt logisch om bezorgd te zijn over # 1 ?. Met betrekking tot het tweede probleem: kan het systeem tegen misbruik worden beschermd met andere middelen dan met nationaliteit ?.
Ik woon sinds 6 jaar in Tsjechië en ben getrouwd met een Tsjechische. Onze twee zoons hebben beide nationaliteiten (NL en CZ) en ik zou graag zien dat dat zo blijft. Ik snap het wel als hun kinderen geen NL paspoort kunnen krijgen, tenzij mijn kinderen voor bijvoorbeeld een x aantal jaar in NL zullen wonen en daardoor hun band met NL nog meer versterken. Dan vind ik dat ze hun nationaliteit wel kunnen doorgeven. Gecompliceerd allemaal…
Waarom creeer je geen “overzeese Nederlander”-status als een soort tussen nationaliteit voor NLers die vrijwillig of om andere redenen hun NL nationaliteit verliezen maar zo toch een band met NL kunnen houden en zich altijd later nog kunnen vestigen in NL maar geen consulaire bescherming hebben in het buitenland, wellicht minder aanspraak kunnen maken op sociale voorzieningen in NL, geen stemrecht, enz. Volgend mij hebben o.a. India en Korea zo’n status.
Dit neemt een groot deel van de pijn van het dubbele nationaliteit probleem weg, denk ik.
Het lijkt mij vooral belangrijk de wetgeving in lijn te brengen met wat gangbaar is binnen de EU. Het is toch bizar dat bijvoorbeeld een Italiaan die naar, zeg, Australie emigreert en de Australische nationaliteit aanneemt, na twintig jaar zonder problemen in Nederland mag komen wonen en werken terwijl dit voor een Nederlander die hetzelfde pad bewandelt niet mogelijk is?
Ik ben geneigd de emigranten als “nulde” generatie te beschouwen, hun kinderen als eerste en hun kleinkinderen als tweede. En tot en met de tweede generatie zou men het Nederlnderschap moeten kunnen behouden. Toegegeven, ik ga hierbij uit van wat ik de sterke band met Nederland die ik zie bij onze kinderen en kleinkinderen. Maar daarmee is de kous niet af. Als volgende generaties (zij die niet in Nederland geboren en/of getogen zijn) een significante periode in Nederland doorbrengen, zou dat de teller weer op nul moeten zetten. En de echte vraag is wat de binding met Nederland en (vooral!) de Nederlandse cultuur is.
Dat zijn dingen die zich niet gemakkelijk in juridisch bindende termen laten definieren.
Ik zou willen suggereren dat het aanzienlijk gemakkelijker en realistischer is om domweg het criterium van het Nederlandse paspoort aan te houden:
1. Men verkrijgt de Nederlandse nationaliteit als bij geboorte e’e’n van de ouders de Nederlandse nationaliteit heeft.
2. Men verliest de Nederlandse nationaliteit als men (a) een andere nationaliteit heeft; (b) in het buitenland woont; (c) ouder is dan 28 jaar; en (d) geen geldig Nederlands paspoort (meer) heeft. Dus als men aan alle vier condities voldoet.
Naar mijn gevoel heeft het geen zin ons in allerlei bochten te wringen om dit precies goed te krijgen en tegelijkertijd uiterst bezorgd te zijn dat teveel mensen Nederlander zouden kunnen zijn of blijven. Mijn suggestie is: als iemand voldoende gemotiveerd is om een geldig Nederlands paspoort aan te houden, is dat voldoende bewijs dat er een significante band met Nederland en de Nederlandse cultuur is. Laten we daar niet moeilijk over doen.
Laat ik hier, voor de duidelijkheid, het volgende aan toevoegen:
Wat ik voorstel is om de motivatie tot het onderhouden van een geldig Nederlands paspoort te gebruiken als graadmeter voor de sterkte van de band met Nederland en de Nederlandse cultuur.
Dat is niet perfect: de inspanning vereist is niet gelijk voor iedereen. Maar het is beter dan een willekeurig generatie nummer, waar we dan bovendien ingewikkelde uitzonderingen aan toe moeten voegen.
Zij die geen sterke band hebben, zullen in het algemeen niet de moeite nemen hun Nederlands paspoort regelmatig te vernieuwen – het kost geld, tijd en moeite.
Onze oudste is in Nederland geboren, onze 2 jongsten in Singapore, allemaal met een Singaporese moeder en Nederlandse vader (mijzelf). We wonen inmiddels al jaren in Singapore waar ik in eerste insantie voor mijn werk heenging. Onze oudste studeert inmiddels in Nederland. Ze hebben allen een dubbele nationaliteit maar oner huidige regelingen zullen ze moeten kiezen als ze meerderjaarig worden.
Ik weet niet of de kids eerste of tweede generatie ‘emigrant’ zijn maarze hebben binding met beide landen. Op dit moment zullen ze binnekort een nationaliteit op moeten geven waarna ze in 1 van de thuislanden als ‘vreemdeling’ en ‘buitenlander’ beschouwd gaan worden, mijn dochter worsteld daar nu best al mee, ze weet absoluut nog niet waar haar toekomst ligt maar moot straks een deur sluiten die daarna moeilijk weer te openen is.
Zoals velen die reageerden meen ik dat ‘emigraten’ in deze situatie niet zouden moeten hoeven kiezen. De volgende generatie is een andere zaak als die buiten Nederland zou worden geboren en opgroeien.
Jeroen
Hi Jeroen,
van NL hoeven ze in principe niet te kiezen. Singapore dus wel?
Ik denk dus dat met 1e generatie Nederlanders worden bedoeld die naar het buitenland zijn vertrokken en 2e generatie zijn hun kinderen die daarna buiten Nederland geboren zijn. Klamp me momenteel vast aan het woord ‘aankomend’ en hoop dat de Nederlandse regering deze nieuwe regeling niet met terugwerkende kracht wil introduceren. Vind het helemaal niet kloppen als dat wel het geval zou zijn. Wij wonen in Engeland en zijn een gemengd NL/UK gezin. Onze kinderen hebben met beide landen een sterke band en hebben in beide landen familie. Ze willen wellicht in de toekomst in Nederland gaan studeren en daar blijven wonen. Om ze op hun 18e al voor zo’n keuze te zetten, is onacceptabel, het zal hun levenskeuzes beperken en het zal ook een effect hebben op hun gevoel van identiteit + we zitten dan met een gezin waarbij de ene helft in Engeland zit en de andere helft in NL en moeten we visas aan gaan vragen om elkaar te kunnen zien?!? Brexit geeft veel onzekerheid en vind het schokkend dat de Nederlandse regering die onzekerheid nu nog erger gaat maken door dit nieuwe wetsvoorstel. Snap natuurlijk wel dat je niet eindeloos de NL nationaliteit kunt doorgeven aan volgende generaties, maar de 3e generatie (kleinkinderen) lijkt me al veel meer aanvaardbaar (alhoewel met uitzonderingen, bijv. het hebben van een band/familie in NL, x aantal dagen per jaar in NL). Ook vind ik 18 jaar te vroeg om iemand voor zo’n keuze te zetten; veel beter zou misschien 25-30 jaar zijn. Hoop dat deze bijdrage helpt, zie al wel dat veel mede Nederlanders er ook zo over denken. Hoop dat de regering gaat luisteren naar je; nogmaals hartelijk dank voor alle je harde werk en inzet voor ons!
Ik ben Nederlandse and ben geëmigreerd omdat er in Nederland geen passende baan voor mij was. Daarbij kwam dat Nederland voor mijn buitenlandse echtgenoot nog minder werk te bieden had. Mijn kinderen zijn dan ook niet in Nederland geboren. Ik spreek bijna altijd Nederlands met mijn kinderen en ze zijn ook een jaar naar de Nederlandse school in het buitenland gegaan. Mijn minderjarige kinderen moeten wonen waar ik woon. Pas als ze meerderjarig zijn kunnen ze kiezen of ze ook in Nederland willen wonen. Als er een keuzemoment moet komen voor hun nationaliteit zou dat later moeten komen, niet voordat ze zelfstandig kunnen ervaren hoe het is om in Nederland te wonen. Nog beter zou het zijn als dat keuzemoment pas voor hun kinderen (mijn kleinkinderen) komt, als ze dan niet in Nederland wonen.
Voor mezelf zijn er allerlei redenen om de nationaliteit aan te nemen van het land dat wel passend werk voor me heeft, maar als ik daardoor mijn Nederlanderschap verlies wordt het wel heel moeilijk voor me om uiteindelijk terug naar Nederland te gaan, b.v. als ik met pensioen ga.
Ik ben in 2005 naar de UK vertrokken. Ik weet absoluut niet of dat voor altijd zal zijn of tijdelijk en ik zie mezelf dan ook niet als emigrant, maar als reizende Nederlander. Mijn kinderen hebben vanwege mijn Nederlanderschap de Nederlandse nationaliteit en hebben met mij en mijn Engelse vrouw aan aantal jaren in Nederland gewoond. De jongste is nu 17 en als minderjarige reist die dus met ons mee, waardoor ik hem ook niet als emigrant beschouw, maar als reizende Nederlander (ook al heeft hij dubbele nationaliteit). Mijn oudste is nu 20 en als student is zij in belangrijke mate van ons afhankelijk en ook haar zie ik dus als reizende Nederlander, niet als emigrant. Het intrekken van de Nederlandse nationaliteit van mij en / of mijn kinderen is dus volgens mij niet alleen ongepast, maar ook onwenselijk vanuit Nederlandse optiek. Wij voelen ons alle drie Nederlands, tenminste gedeeltelijk, wij zijn ambassadeurs voor Nederland in het buitenland, en daarnaast zijn we geen enkele belasting voor de Nederlandse staat zolang wij in het buitenland wonen; als wij de Nederlandse nationaliteit behouden is er zelfs een reële kans dat wij op enig moment de Nederlandse schatkist weer komen aanvullen, een kans die aanzienlijk kleiner zal zijn als wij de NL nationaliteit verliezen. Ik kan ook geen vervaltermijn definiëren, zoals bv 20 jaar in het buitenland, of kinderen die ouder zijn dan een bepaalde leeftijd; voor iedereen zal die situatie anders zijn. Een voorbeeld hiervan is een kennis van mij hier in Engeland, die een zoon heeft van 32. De zoon is verstandelijk gehandicapt en dus volledig van zijn (alleenstaande) vader afhankelijk. Als de vader dus on enig moment besluit om terug te keren naar Nederland, mag het voor zijn zoon geen administratieve problemen opleveren om met hem mee te komen. Sterker nog, als de vader onverhoopt overlijdt moet het mogelijk zijn voor de familie van de vader, die allen in NL wonen, om de zoon terug te laten komen en voor hem te zorgen. Wellicht extreem, maar dit toont hopelijk aan dat er altijd bijzondere situaties zijn en door maatregelen te nemen die beperkingen opleggen straf je meestal de meest schrijnende gevallen.
Zover voor deze groep mensen, die ik eerder beschreven zag als nulde generatie, maar die ik liever zou willen bestempelen als zijnde Nederlanders, geen emigranten. Dat maakt de evt kinderen van mijn kinderen dan 1e generatie emigranten als zijn op dat moment nog in het buitenland wonen. Voor deze, en volgende, generaties zijn alle situaties uiteraard weer uniek en met name de binding met Nederland. Het is ondoenlijk om de mate van verbondenheid objectief te definiëren, lijkt mij, en dus is dat waarschijnlijk geen goede maatstaf. Op zich heb ik geen probleem met het vervallen van de Nederlandse nationaliteit in geval van langdurig verblijf in het buitenland van latere generaties, maar voorop moet staan dat de individuele situatie van elke burger wordt beschouwd en dat zijn/haar rechten worden beschermd. Wellicht is het dan zinvol om de 1e generatie emigranten (let wel: volgens mijn definitie dus de kinderen van diegenen die uit Nederland zijn vertrokken, zelfs als kind, niet de emigranten zelf!) buiten beschouwing te laten bij de beoordeling van hun Nederlanderschap en eerst over de 2e generatie te spreken voor wat betreft het eventueel laten vervallen van hun NL nationaliteit. Me dunkt dat dit geen enorme last op de Nederlandse schatkist zal veroorzaken en het feit dat er beperkende maatregelen zijn zou mijns inziens voldoende moeten zijn voor elke politicus om aan de achterban uit te leggen dat zij voldoende populistische maatregelen hebben genomen. Om de uitzonderingspositie van de bijzonder schrijnende gevallen in ogenschouw te nemen kan dan wellicht een bepaling worden opgenomen waarmee een voorkeurspositie wordt gegeven of vereenvoudigde procedure van kracht wordt indien ex-Nederlanders van wie de Nederlandse nationaliteit is ontnomen vanwege deze regelgeving wil terugkeren naar Nederland en opnieuw de Nederlandse nationaliteit wil aannemen. Hiermee geven deze mensen als expliciet aan een band met Nederland te hebben en aangezien zij op enig moment de NL nationaliteit hebben gehad is het m.i. verantwoord om een vereenvoudigde en versnelde procedure te hanteren voor het herstellen van deze nationaliteit.
Erwin van der Stap
Hoi.
Mijn moeder is jaren geleden naar Engeland verhuisd en ik ben in ’82 te Londen geboren (ik heb een Engelse vader waar ze toen mee getrouwd was). Ik werd in ’87 ook Nederlandse via de optie verklaring (toen een heel simpel proces). Ik heb dus twee paspoorten, 1 Engels en 1 Nederlands.
Ik had het idee dat mensen in mijn positie ‘veilig’ waren, of moet ik nou ook met baited breath afwachten?
Ik snap deze obsessie met dubbele nationaliteit niet, het is een interlinked global wereld.
Als je beide hebt, ben je in principe veilig – maar let op: wel altijd tijdig verlengen. Als je buiten de EU woont, duaal bent en niet tijdig verlengt: nationaliteit kwijt.
Ok – bedankt Eelco. I verleng het zeker op tijd, vooral met Brexit gaande!
Dag Eelco, bedankt voor je site.
Aansluitend bij deze mail én die van Carine mijn punt: is het geen discriminatie inderdaad dat je als alleenstaande zonder meer je Nederlandse nationaliteit verliest? Ik kan met 1000 dorpelingen een relatie opgebouwd hebben, maar dat weegt geheel niet mee, terwijl ik met 1 Franse persoon huw en daar alle rechten aan kan ontlenen voor een dubbele nationaliteit.
Ik ben zelf na mijn pensioen in Frankrijk gaan wonen en zou dat graag bevestigen met een aanvraag voor de Franse nationaliteit. Mijn AOW zowel als mijn pensioen, dus al mijn financiéle middelen, blijven tot aan mijn overlijden een Nederlandse aangelegenheid en het is dus een vreemde en misschien ook risicovolle zaak om mijn Nederlandse nationaliteit daarvoor op te geven.
Ik heb veel reacties gelezen, maar de single-discriminatie en de financiële verbondenheid ben ik niet veel tegengekomen als argumentatie?
Veel succes.
Sommige discriminatie is wettelijk toegestaan. Je bent niet de eerste die dit argument naar voren brengt. En inderdaad, de situatie is wel heel scheef zo.
Nee, want babies kunnen niet en mogen niet gedwongen zijn om te kiezen, als ze nu eenmaal met meerdere nationaliteiten geboren zijn (bv omdat ze een internationale ouder hebben). Zij mogen dubbele nationaliteit behouden van beiden regeringen, en dat benadeeld geen enkele medeburger. Het is dus volkomen onlogisch, onredelijk en onterecht om personen die geboorterechtelijke meerdere nationaliteiten hebben, een of de andere nationaliteit te verbieden.