Hallo Nederlandse overheid, ze hebben de aardbeving overleefd hoor!
Via dit bericht wil ik de Nederlandse overheid in Ecuador en Den Haag laten weten dat de Nederlanders ter plaatse de recentelijke aardbeving van 7,8 op de schaal van Richer hebben overleefd. Het gaat relatief goed met hen. Ook hun familieleden en vrienden zijn gelukkig ongedeerd gebleven. Wel hebben sommigen hun huis of bedrijfje verloren. Evenwel zijn ze verontwaardigd dat de Nederlandse ambassade in Peru, die ook verantwoordelijk is voor Ecuador en Bolivia, schitterde door afwezigheid in deze tijd van acute nood. Ook van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, dat nu juist een het registratiesysteem “Kompas” had ingevoerd om in dit soort situaties adequaat te kunnen reageren, hebben ze niets vernomen. Alleen de honorair consuls in Guayaquil en Quito hebben hun uiterste best gedaan om contact te zoeken en om na te gaan of iedereen in orde was. Hun actieradius is echter beperkt, overigens volledig buiten hun schuld: de emaillijsten die zij tot hun beschikking hebben, blijken niet compleet en actueel te zijn.
In een facebook groep van Nederlanders in Ecuador zijn veel afkeurende geluiden te horen. “Geregistreerd bij de Ambassade in Lima als Nederlander wonende in Ecuador ben ik ongelooflijk verbaasd en ergens ook boos dat er niet eens geprobeerd wordt om contact te zoeken met Nederlanders in Ecuador tijdens een hele heftige aardbeving met vele doden, gewonden en vermisten.”, schrijft iemand. “Weet iemand waar je je zou moeten melden? Ik sta ingeschreven in het online systeem van buitenlandse zaken maar heb via die weg niets gehoord.”, zegt een ander.
Juist bij natuurrampen als aardbevingen zou je verwachten dat de ambassade direct in actie komt, maar niets van dat alles. Ook op de website en facebookpagina van de ambassade valt niets te lezen over een aardbeving of bijvoorbeeld over wat Nederlanders kunnen doen als zij getroffen zijn. Wel worden er nieuwe berichten geplaatst over bijvoorbeeld een bezoek van Cees Nooteboom aan Lima. Het doet een beetje cynisch aan allemaal. Al jaren zet ik me in voor de belangen van Nederlanders buiten Nederland, waar ze ook wonen. En al jaren houdt de Nederlandse overheid zich doof en blind voor deze 700.000 tot 1,2 miljoen Nederlanders in het buitenland. Actieve tegenwerking lijkt eerder hun deel: ze worden geconfronteerd met sluitende of krimpende consulaten, een denigrerend visumregime, een tweederangs stemsysteem voor Nederlandse verkiezingen, het afpakken van het Nederlanderschap als ze niet uitkijken en het wegbezuinigen van Nederlands onderwijs voor hun kinderen. Bijzonder, nu macro-economisch gezien juist deze grote groep Nederlanders voor een sterke economische impuls voor Nederland zorgt. Maar zelfs waar het dus de veiligheid betreft van mede-Nederlanders in het buitenland laat de Staat der Nederlanden haar burgers in de steek.
Minister-President Rutte, misschien kunt u tijdens uw eerstvolgende persconferentie tegenover uw landgenoten in Ecuador bevestigen dat u dit bericht heeft ontvangen?
Ik heb, lang geleden weliswaar, in een acute noodsituatie een beroep op de NL ambassade in een Afrikaans land moeten doen. Ach, er was een feestje (zoals gebruikelijk) dus niet bereikbaar. Amerikanen en Israeliers hebben het wel voor ons opgelost. Nederland…. barst ook maar. Ik ben de hemel dankbaar dat ik al 20 jaar weg ben uit dat pluche-verslijtende-land.
De dodelijke combinatie van onkunde, desinteresse, en arrogantie op ambassades and consulaten is tenen krommend. Het vertegenwoordigen en bevorderen van NL’s commerciele & culturele belangen is dusdanig lachwekkend dat het zeer aan de kaken doet. Er wordt in de balans meer schade dan goed gedaan.
Het blijkt dus ook dat men bij deze instanties in nood situaties de gordijnen sluit en onder het bankstel kruipt. Ik heb dit in meerdere landen vanaf de eerste rij mee “mogen” maken.
De missie om land en landgenoot te vertegenwoordigen is ondergesneewt in tennis matches, borrel uurtjes, country club gehang, en dutjes doen.
Vraag een ieder commercieel persoon in het buitenland of men iemand van een Ambassade of Consulaat zou aannemen en een resounding “NEE” is in 99% het antwoord. Als dit geen indicatie is dan wat is?………..
De goede uitzonderingen (*ja ze zijn er) blijken de verre minderheid, en niet zeer geliefd bij de collegas………
Dieptriest.