Als een donderslag bij heldere hemel. Zo werd vanmorgen het tragische nieuws ontvangen dat André Brands (50), één van de oprichters van PvdA New York (de allereerste afdeling van een Nederlandse politieke afdeling in de VS) afgelopen donderdag bij een fietsongeluk in Washington om het leven is gekomen.
Al jaren had ik af en aan per email contact met André, en afgelopen zomer heb ik hem voor het eerst ontmoet – tijdens m’n fondsenwervingsbijeenkomst in DC voor de verkiezingscampagne van de Tweede Kamer. André hechtte de kwestie van dubbele nationaliteit veel waarde toe en ondersteunde mijn campagne met woord en daad, politieke scheidslijnen opzij zettend. Hij was vriendelijk, de rust zelve, intelligent en het absolute tegendeel van een ellebogenwerker.
Zowel als oud-PvdA’er als hedendaags D66’er had ik veel respect voor André, en hij zal node gemist worden. Bij de mensen, bij de politiek. André, rust zacht.
Eelco Keij
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
In Memoriam geschreven door Hans Anker, mede-oprichter afdeling PvdA New York:
Op 17 mei overleed André Brands, medeoprichter van de PvdA-afdeling New York. André reed met zijn fiets op de elfde straat in Washington DC en werd geschept door een auto afkomstig uit U Street. André is 50 jaar geworden.
André Brands is het aardigste Kamerlid dat de PvdA nooit heeft gehad. Intelligent, energiek, internationaal georiënteerd, idealistisch, zichzelf nooit op de voorgrond duwend en tegelijkertijd onmisbaar. Eigenzinnig en innemend. Dat is André.
Het is precies tien jaar geleden als ik André voor het eerst ontmoet in New York. Ondanks zijn 40 jaar nog steeds jongensachtig. Onmiddellijk valt op hoe vreselijk aardig hij is. We zijn in het appartement van Reinier Preijten bijeengekomen om ons te buigen over een prangende vraag: zou het niet goed zijn om de Nederlandse progressieve krachten ook aan de westkant van de Atlantische oceaan te bundelen? Een stout plan is al snel geboren: samen besluiten we tot de oprichting van de PvdA-afdeling New York.
André is een van de drijvende krachten in de beginjaren van de afdeling. Altijd vol goede ideeën, idealisme parend aan realiteitszin en altijd bereid om de handen uit de mouwen te steken. De afdeling maakt een bliksemstart. Met ons boekje ‘Amerikaanse Toestanden’ met een bloemlezing van New Yorkse succesverhalen genereren we een ongekende hoeveelheid media-aandacht. Wie dat boekje terugleest, herkent direct André’s sociale inborst, met verhalen over New York Cares (een vrijwilligerscentrale), de daklozenzorg in New York (de stad neemt haar verantwoordelijkheid) en de ‘draft’ in het American Football (met een eerlijker verdeling van jong talent over de verschillende profclubs).
Als André aankondigt naar Londen te gaan verhuizen, is dat een forse aderlating. Maar het contact blijft. Soms volslagen onverwacht, met, op zijn André’s, de mededeling dat het “vandaag precies 441 jaar geleden is dat de Heilige Stoel de hele bevolking van Nederland (alle drie miljoen zielen) ter dood veroordeelde.” Maar vaker over urgentere zaken, zoals de actuele situatie in zijn geliefde Suriname, waar André een belangrijk deel van zijn leven doorbracht. André was oprecht bezorgd over de wederopstanding van Bouterse. We proberen de oppositie tegen Bouterse een paar stappen vooruit te helpen. Het blijkt moeilijk.
De werkdruk in de Londense financiële wereld is groot. Maar André ziet altijd weer het lichtpuntje: “Ik heb meer dan genoeg airmiles voor een retourtje Paramaribo, dat is de goede kant van het verhaal.” Later verhuist André, wereldburger, naar Washington DC om bij de Overseas Private Investment Corporation (OPIC) te gaan werken, de private-financieringsarm van de Amerikaanse regering voor ontwikkelingssamenwerking.
André had de bijzondere eigenschap om meer energie aan mensen te geven dan te nemen. Elke keer als je met hem sprak werd je vanzelf een beetje blijer. Dat alleen al is reden om André in onze gedachten te houden.
Dank je wel, André Brands, prachtmens.
Hans Anker, medeoprichter PvdA New York